verdriet in de kruidentuin

nedereindseweg; naast huisnummer 405 lokt een brugje naar een fiets- en voetpad. en daar moet u heel langzaam gaan. langzaam, omdat u anders het hek van de nieuwegeinse kruidentuin pardoes passeert. en dat is jammer, want de kruidentuin is een mooi oord om even tot rust te komen in deze ambitieuze stad. het enige wat herinnert aan de moderne tijd is het zachte geluid van de snelweg. ik heb geen verstand van planten en heb alleen groene vingers als ik probeer wat onkruid te verwijderen. ik heb me laten helpen door de ‘kruiden-plattegrond, die bij de ingang staat.

verdriet in de kruidentuin

zij zijn beperkt door pad en haag

van afstand zucht hij ‘kijk, daar is ze

ik heb haar lief, citroenmelisse’

en zij ziet hem haast net zo graag

maar leverbloem en pimpernel,

moerasspirea staan ertussen

voorkomen dat hij haar kan kussen

de mierikswortel plaagt ‘ik wel’

ach kruidentuin, zo vol verdriet!

hij vangt slechts af en toe haar geuren

als treurberk blijft hij verder treuren

hij wil haar wel maar kan haar niet

© ton de gruijter 

plofsluis

het is er nog niet, maar het hangt in de lucht. de fietsbrug. nu hangen bruggen over het algemeen in de lucht, maar dit terzijde. men is van plan de fietsverbinding tussen nieuwegein en houten weer te herstellen, nadat deze, door het graven van een extra kanaalbreedte bij de plofsluis, verloren ging. als u niet weet waarom dat allemaal nodig was, er is genoeg documentatie over. mij gaat het even om de plofsluis en de fietsbrug. lijkt mooi te passen in het streven ook hier een fietsvriendelijke stad te worden. moet men wel even vanaf de malapertweg een tunneltje prikken onder de plettenburglaan. daar is geen geld voor!! ik zou zeggen; laat even iets anders liggen en doe dingen in één keer goed.

plofsluis

ontworpen werd ze voor een doel

in één klap zou ze weggevaagd

maar niemand heeft haar dat gevraagd

het is een onbestemd gevoel

de heldenrol, die zij nooit kreeg

zij werd van nutteloos beton

een oorlog, die te snel begon

en zij, zij plofte niet, zij zweeg

nu trekt men straks de route door

dan komt de stoet van dagjesmens,

van brommer en van fietsforens

en zij blijft hangen, als decor

@ ton de gruijter 

verdwenen trams

we kregen een klein voorproefje tijdens de grote stroomstoring. er reden geen trams. en nu weer niet. de periode van de zomervakantie wordt benut om groot onderhoud te plegen. geen connexxion-trams, geen weense spitstrams, geen trams. wel bussen, die toeterend de haltes langs gaan. dat zal me een vrolijk gekwaak zijn. het is natuurlijk wel een vreemde gewaarwording. de tram, onze verbinding met de rest van de wereld, zoals ijsselstein, of verder nog, het grote utrecht, rijdt niet meer.

verdwenen trams

het was een drukte van belang

te druk, ze kwamen zelfs uit wenen

nu zijn alle trams verdwenen

’t duurt zegt men zes weken lang

ik vind het niks, dat dode spoor

‘k mis railgesnerp en belgerinkel

’t sein van ‘mee naar stad en winkel’

’t klinkt zo leeg nu in het oor

dezelfde reis, maar and’re tocht

en bussen rijden af en aan

ik heb een zitplaats opgezocht

ik kijk met weemoed naar de baan

en denk bij ’n onverhoedse bocht

‘wanneer zal daar de tram weer gaan?’

© ton de gruijter 

popkoor amazing stopt!

dat is een opmerkelijk bericht. in maart 2000 werd het nieuwegeinse popkoor amazing opgericht, het groeide uit tot een in alle opzichten toonaangevend gezelschap. niet alleen in nieuwegein, maar ook ver daar buiten werden vele concerten gegeven. en dan nu dit nieuws. op 4 juli 2012, vlak voor het 12,5-jarig jubileum gaven bestuur en dirigent te kennen dat het mooi is geweest. een verslag:

popkoor amazing stopt!

dit nieuwegeinse koor gestopt?

ach, dat is slechts voor de vakantie

‘k geef bij deze de garantie;

d’ eerste zin heeft u gefopt

men waaiert uit, zes weken lang

doen zij het even in hun eentje

choreo, dat linkerbeentje,

‘t repeteren van de zang

gaat dat dan door? u vraagt waarom?

november hoort u ’t in ‘de kom’

© ton de gruijter

( tip: volg popkoor amazing via facebook )