woensdag 30 april 2014

'the pit'




op 19 april organiseerde de stichting ‘de vrienden van muziek’ een open dag in een eigen onderkomen aan de nedereindseweg. na ‘time out’ en ‘feniks’ mag men nu ‘the pit’ zeggen tegen het pand. de stichting is al jaren pleitbezorger voor een eigen plek voor jongeren die muziek beoefenen of willen horen. dat is ook belangrijk. misschien is het niet uw soort muziek, maar weet u nog hoe dat in uw jeugd was? juist.
ik vind dat we deze mensen veel succes moeten wensen. dat hebben ze nodig, want de ruimte moet nog verder worden opgeknapt én, er moet een sluitende exploitatie zijn.
zet hem op mensen!

‘the pit’

voorlopig heerst tevredenheid
al oogt de ruimte nog wat kaal
maar ’t podium, de eigen zaal
voor hún muziek, dat werd wel tijd

het vraagt nog kwasten vol met lak
voor later nog een businessplan
gericht op ’t kunnen blijven van
‘de vrienden’ onder ’t eigen dak

wie weet hoort u nog eens een hit
waarvan u later zeggen kunt
“da’s mooi dat dit hen werd gegund,
die band begon ooit in ‘the pit’”

© ton de gruijter

woensdag 23 april 2014

café in het park




al meer dan een jaar komt een groep vrijwilligers periodiek samen in het repair-café, natuurkwartier, het milieu-educatief-centrum. doel is het bruikbaar houden van zaken die kapot lijken. vlugge handen en fijn gereedschap bewegen over de goed bezochte tafels. en het is er nog vrolijk ook. zou dat komen door de toevoeging van het woord ‘café’ aan de naam?

café in het park

‘tot straks, ik ga naar het café’
een partner lacht, zegt; ‘dat is fijn
je kan niet vaak genoeg daar zijn
en neem vooral je spullen mee!’

café heet het, maar ’t heeft geen toog
geen drank vloeit hier, er staat geen tap
’t gaat om handwerk, snel en knap
gericht door een deskundig oog

een draadje los, een schroefje kwijt
een stekker die geen stroom meer geeft
een scherm waarop het beeld steeds beeft
men geeft het hier weer extra tijd

hier wordt van alles weer hersteld
een scheur gelapt, een moer gedraaid
van roest ontdaan en weer verfraaid;
doneren mag, da’s haast geen geld

© ton de gruijter


woensdag 16 april 2014

het kloppen van het stadshart




hoe zegt men dat ook al weer? ‘het duurt even, maar dan heb je ook wat’. de oplevering van de vernieuwde markt met winkelcorridor heeft op zich laten wachten en ineens is het alsof het nooit anders was. de tweede fase van de herinrichting van het centrum werd op 9 april feestelijk afgesloten met gebak, ballonnen, een groep kostuums en mantelpakjes, een wethouder, glaasjes en…u en ik natuurlijk.

het kloppen van het stadshart

de hamerlieden zijn naar huis
de hekken weg, de markt ontsloten
de gevels zijn weer schoongespoten
de hele boel ontdaan van gruis

de winkelier deelt uit en vlagt
‘het einde van de tweede fase!’
het is een feest, men heft wat glazen
en ’t lijkt wel of de toekomst lacht

de markt die nooit meer markt zal zijn
kent ook nog lege meters, ramen
waar geen producten staan of namen
van zaken ‘óók in nieuwegein’

of ’t hier zich als succes ontpopt
hangt nu van ons af, ’t is te hopen
dat de bereidheid hier te kopen
kan helpen dat dit stadshart klopt

© ton de gruijter 

woensdag 9 april 2014

blote meisjes en een jurk




inrichten is een vak. een nieuwe wandversiering of lamp moet passen bij de meubels die er al zijn. da’s niet altijd eenvoudig. dat geldt ook voor straten. ook voor overdekte straten zoals de passage in ons centrale winkelcentrum. lekker voor de liefhebber, zo’n kippenbar, maar er zijn effecten merkbaar die vooraf wellicht anders waren ingeschat.

blote meisjes en een jurk

gebruind als door een zonnebank
met blote borst en dito dij
een bijna schaamteloze rij
van stille meisjes op hun flank

hun gastvrij huis is zonder deur
en trekt een kijker, koper, klant
een uitweg uit verveling want
vanzelf ontsnapt alleen hun geur

zo kan een vrouw die passen gaat,
kijkt of een jurk haar fleuren kan,
te horen krijgen van haar man
dat zo’n gewaad kiplekker staat

© ton de gruijter 

woensdag 2 april 2014

'met recht' recreëren



dat was een belevenis, toen een delegatie van hier in utrecht in het archief de stadsrechten uit 1295 ‘herontdekte’. wij noemen onze nieuwe stad naar het oude plaatsje ’t gein, inmiddels verdwenen, en genoemd naar de ook verdwenen rivier de geine.  waar ’t gein ooit bestond, is nu het park oudegein, slechts een deel van een groter natuurgebied met waterlopen, ijsselbos en mooie routes naar elders.

‘met recht’ recreëren

wie fietst of loopt of kanovaart
langs doorslag naar de geinoordbrug
kan links of rechts, gewoon weer t’rug
’t is hoe dan ook de moeite waard

want hier lag ooit de stad ’t gein
met recht een stad, een document
maakt dat in oud latijn bekend
hier zouden nog restanten zijn

maar wat er dan ook vroeger was
’t is nu een plek met veel natuur
dat levert voor het vrije uur
plezier in ’t water, bos of gras

randstedelijk, maar hier is ’t stil
een groene long met blauwe rand
wie moet er nu nog buitenland?
op weg naar huis geurt zelfs de grill

© ton de gruijter