donderdag 24 juli 2014

tokkelbaan bij 'down under'




vakantietijd! en nu? naar verre streken of blijft u in de buurt? ook dat kan. wie langs de plettenburgerbaan het woongebied verlaat en tussen de bedrijventerreinen steeds meer het gevoel krijgt ‘waar gaat dit heen’, hoeft slechts af te slaan bij de ravensewetering. daar hebben we ‘down under’, geschikt voor strandzitten, drankjes drinken of het beoefenen van de meest uiteenlopende watersporten. ze hebben daar zelfs een nieuwe tokkelbaan. wat dat is moet u maar eens gaan uitproberen.

tokkelbaan bij ‘down under’

u kunt hier zitten in het zand
of ’t water op en koppie onder
genoeg te doen hier bij ‘down under’
vooral als ook het zonlicht brandt

voor surfen, boarden, kinderfeest
of in een tube vanaf de vlonder
zelfs eten kan hier, ’t is bijzonder
wat men op de menukaart leest

wat leuk, zo’n recreatieplas
en zo dichtbij, het is geen wonder
dat niemand zegt ‘het kan wel zonder’
nee, lekker sporten, dan een glas

wel sneu was ‘t voor die gitarist
die ‘tokkelbaan’ las bij ‘down under’
hij wou dat wel, want hij zat zonder
hij had zich in de tekst vergist

© ton de gruijter 

donderdag 17 juli 2014

de evolutie




tuin ‘de evolutie’, gelegen in het ijsselbos, is niet meer vrij toegankelijk. wel is er voor groepen –beperkt- de mogelijkheid op afspraak langs te gaan en bij evenementen, zoals bijvoorbeeld de ‘kunstgein atelierroute’ is de tuin te bezoeken. bent u dan in de gelegenheid, aarzel dan niet. een bijzonder fraaie tuin, met veel zorg aangelegd en onderhouden. de naam van de tuin is een knipoog naar een aanwezig kunstwerk, de serie van mens-achtigen in verschillende stadia van ontwikkeling. er is veel meer kunst, die in mooi evenwicht met beplanting en kleur verrast. de tuin is een aansporing met respect met de natuur om te gaan.

de evolutie

wat was het dat de mens bewoog
niet overal zoiets te doen
zoals het hier gemaakt is, groen
en bloei, met zachte hand en oog

dit hier is kunst, een paradijs
of op dezelfde leest geschoeid
met liefde, zorg en onvermoeid
gevormd, de geest gaat hier op reis

‘de evolutie’ heet het hier,
maar het is meer, een eerbetoon
aan d’ aarde die hier wonderschoon
een rustpunt is voor plant en dier

ik ga weer weg, het leven wacht
’t geluid van wegverkeer klinkt door
de evolutie gaat maar door
en heeft soms al te veel gebracht

© ton de gruijter 


woensdag 9 juli 2014

vlamdalisme




dat moet toch geen gewoonte worden. alweer een brandend geluidsscherm. een vreemde hobby, gevaarlijk, slecht voor de nachtrust en het herstel kost anderen geld. zou dat nu echt een goed gevoel geven? is het een apart soort dapperheid? of…wat te denken van het feit dat omstanders een jongen en een meisje zagen wegrennen… zou het dan toch kunnen dat…?

vlamdalisme

sirenes snijden door de nacht
de brandweer nieuwegein rukt uit
een scherm voor ’t weren van geluid
krult om van vuur en smelt al zacht

’t is niet de eerste keer, zo’n vuur
maar wie steekt toch die vlammen aan
en rent er dan heel stoer vandaan
en vlucht naar huis in ’t nacht’lijk uur?

een onbekende pyromaan
hij zoekt niet echt publiciteit
en roept niet – is ’t bescheidenheid?-
‘da’s míjn fik, dat heb ík gedaan!’

of klopt het; was ’t een jeugdig stel
die kussen gingen in de berm
en schrokken van het vlammend scherm?
dan kusten zij wel heel erg fel

© ton de gruijter


woensdag 2 juli 2014

linielanding




wie op de plattegrond kijkt, ziet allemaal stevige straatnamen in ‘het klooster’. ook de ‘verzorgingsplaatsen’ bij de afslag liegen er niet om. ‘de kroon’ en ‘de knoest’. vanuit de stad is dat de route die naar ‘de linielanding’ voert, een opmerkelijk rustig gebied aan de grens van nieuwegein. vanuit de linielanding kan worden gewandeld, gefietst, en u kunt er ook goede producten kopen of wat eten en drinken. toen ik er was stapten net twee mensen uit de auto die de fietsen klaarmaakten. dat dus!

linielanding

heldhaftig klinkt het, kroon en knoest
met regiment en bataljon
alsof men kwaad verwachten kon
van verre stammen, wild en woest

want tullen, walen, houtenaar
bewonen immers ’t grensgebied
maar onrust, nee, dat vreest men niet
in vreemden ziet men geen gevaar

het krijgslied klinkt: ‘hajé, hajé’
hier vecht men tegen ‘onbekend’
en lokt bezoek voor een moment;
‘kom van de snelweg naar benee’

men toont hier graag het schone land
met uitzicht, rust, een goed gevoel
hoe vredig is het strijdgewoel
nu hier de linie is geland

© ton de gruijter