woensdag 26 november 2014

een aantrekkelijke stad




beweging en tegenbeweging. de vvd-fractievoorzitter pleit voor een aantrekkelijk(er) nieuwegein. tegelijkertijd wordt een visie op cultuur in nieuwegein in opdracht van de gemeente in samenspraak met veel betrokkenen uitgewerkt. én, dat wist u al, we leven in zuinige tijden. voelt als zonnebaden in de regen. een uitdaging. wat zou de stad er zelf van vinden?

een aantrekkelijke stad

onwennig keek zij naar de velden die zij
bebouwen zou, zwetend en zeer
met daken en bedden en straten er bij
een asfalten lint voor verkeer

zo kreeg zij het eelt op de hand en het stof
bedekte haar haar en haar huid
een groeistad werd zij, groeiend zonder veel lof
maar daar was zij ook niet op uit

zij timmerde wijken, een ‘thuis’ uit de grond
voldeed aan behoeften, de vraag
geen tijd voor wat opsmuk of kleur op de mond
al zou zij wellicht ook eens graag …

zo zag men haar lang, als de zwoegende stad
men keek op haar neer, ’t was te vlak
en niemand zag wat in haar binnenste zat,
’t geheim wat nog diep in haar stak

zo koppelt zij hier nieuwe buurten met oud
zij toont hoe historie verbindt
een stad waar de één van de andere houdt,
een stad voor de ouder, het kind

zij is nu gewend aan haar naam, ‘nieuwegein’
inmiddels ook uitgerust, fier
op hoe ze na ’t bouwen een rustpunt kan zijn
en wat zij te bieden heeft hier

© ton de gruijter 

woensdag 19 november 2014

ons genoegen




toneelvereniging ‘ons genoegen’ moet na 90 jaar met spijt haar activiteiten staken. ondanks de inzet, het vele plezier en dankbaar publiek is er in de huidige tijd onvoldoende aanwas van nieuwe leden, te weinig beschikbaarheid voor bestuursfuncties. en dan droogt de subsidie ook nog eens op. hoe anders was het toen de vorige burgemeester lintjes en een erepenning mocht uitreiken. een mooie foto van de internetsite van de vereniging toont een beeld met bier en bloemen. de laatste voorstelling (op 21, 22 en 23 november) heet ook ‘niets meer aan doen, bier en bloemen’. ik wens ze volle zalen.

ons genoegen

nu wacht nog één keer het gordijn
’t publiek maakt even nog rumoer
maar dan staan zíj weer op de vloer
de laatste keer, en dat doet pijn

na zo veel jaren zalen vol,
het repeteren met elkaar
het houdt nu op, wat voelt het raar
om straks te leven zonder rol

wat bloemen nog, wellicht een glas
dan lacht men door de tranen heen
een kus, een hand, men gaat uiteen,
zegt dat het een genoegen was

© ton de gruijter

woensdag 12 november 2014

the walk of fame




weet u het nog? tijdens de nieuwjaarsreceptie werden vier jonge mensen in het zonnetje gezet vanwege hun inzet voor nieuwegein. de onderscheiding ‘de doorslag’ zou worden gevolgd door een naamtegel in het trottoir langs de doorslag. en zo gebeurde het. in een prettige sfeer met burgemeester, een rapper, ballonnen en het nodige publiek werden de eerste tegels onthuld. nieuwe voordrachten voor deze onderscheiding kunt u tot 1 december 2014 aanleveren via e.leurs@nieuwegein.nl. laten we straks stoepen te kort komen!

the walk of fame

jouw naam in het trottoir geschreven
betekent dat je waarde had,
dat jij, door wat je deed de stad
iets positiefs hebt meegegeven

zo laat men hier waardering blijken,
een mooi signaal aan elk jong mens
ik lees nu in de stoep de wens
‘laat hier nog vele namen prijken

en laat langs doorslag, lek en ijssel,
kanaal en ach, door heel de stad
te zien zijn wie ’t verdiende dat
geschreven werd in het plaveisel’

© ton de gruijter


woensdag 5 november 2014

het vangen van de zon




bent u na het verzetten van de klok al gewend aan de wintertijd? de dagen zijn kort en worden nog korter. het wordt wat moeilijker om van de zon te genieten. dat schoot door mijn hoofd toen ik bij de ingang van het antonius ziekenhuis stond en naar het beeld ‘circle of life  (gemaakt door jits bakker) keek.

het vangen van de zon

de tijden worden guur en koud
met lange nachten, korte dagen
straks kan de lucht weer adem dragen,
net als de geur van haard en hout

het lijkt; het wordt veel eerder laat
alsof er krimp zit in de uren
men zoekt beschutting achter muren
en langzaam wordt het stil op straat

en af en toe schijnt nog de zon
de frisse mens kan zo verlangen
haar stralen en haar licht te vangen
opdat haar jaartij herbegon

© ton de gruijter