blauw op straat

men zegt wel ‘uitrollen’ wanneer voorgenomen beleid wordt geïmplementeerd. zo klonk het ook toen de burgers in staat werden gesteld het papierafval aan huis in fraaie containers te dumpen. heel de stad klonk van de vrolijke wieltjes over straat. op de afvalkalender staat wanneer deze containers worden geleegd. heeft u deze kalender niet? dat klopt. bijna alles wordt namelijk digitaal gemeld tegenwoordig. papieren info is ouderwets. slijten die bakken ook niet zo snel.

blauw op straat

het leek bedoeld voor uw gemak;

containers voor het oud papier

zodat het schoon en net blijft hier

persoonlijk denk ik; ‘wat een bak!’

straks worden zij weer opgehaald

en in de opslag neergezet

d’ moderne mens leest op het net,

papier is immers achterhaald

maar als er toch nog eentje staat,

dan dient het plots een ander doel

’t verhoogt het veiligheidsgevoel

‘er is nu wel meer blauw op straat’

© ton de gruijter 

kunst voor de jeugd

op 10 en 11 januari waren er niet alleen veel live optredens in het centrum, kunstencentrum de kom had ook de deuren geopend zodat men kennis kon maken met docenten en hun creatieve vak. zo was er muziek, dans en beeldende vormgeving. dat werd goed bezocht. ik hoef er dus niks over te schrijven, toch doe ik het, omdat ik hoop dat de aanwezigen ook overgaan tot het inschrijven van hun kinderen. en de afwezigen ook. kunst moet!

kunst voor de jeugd

‘het voelt nog zwaar, zo’n instrument

de snaren zijn nog vreemd en strak

of zijn mijn vingers nog te zwak?

ik snap ook niks van die docent

die leest muziek en weet dan ook

meteen hoe alles klinken moet

word ik misschien ooit ook zo goed

met jazz of blues, klassiek of folk?’

ach ouders, help uw kind hier dóór

ook die docent begon heel jong

maar speelt nu zomaar elke song

dat is een streling voor het oor

verleen uw kroost de goede gunst

te leren van muziek of dans

onthoud ze niet de mooie kans

om op te groeien met de kunst

© ton de gruijter 

het kwakkelen is gedaan!

ineens zag ik het. een paaltje in het perk bij kerkgebouw de bron aan de buizerdlaan. wellicht stond het er al lang, wellicht zijn er meer, maar het idee dat warmte en koude geregeld kunnen worden geeft hoop. ik moest ook even terugdenken aan de nieuwjaarsrede van de burgemeester, waarin kort werd aangestipt dat de gemeente met klachten werd overladen toen de winter zich van haar gladde kant liet zien.

het kwakkelen is gedaan!

u weet, de zomer is te nat

en herfst en lente zijn te saai

een warme winter lijkt dan fraai,

maar soms is het een dagje glad

wat zou het dan toch heerlijk zijn

wanneer de mens voor weer en wind

een regelmechaniek uitvindt,

een nouveauté voor nieuwegein

wanneer de mens dat toch eens kon,

een knop voor warm, een knop voor koud

de temp’ratuur waar men van houdt,

dat komt wel héél dicht bij de bron

© ton de gruijter 

de toekomst

we kunnen de parkeergarages wel plagen met scheuren of de noodzaak van een verlaagd tarief, maar die van theater en kunstencentrum de kom heeft de toekomst. zo heet althans de bovenste verdieping. ik ben daar eens gaan kijken, nieuwsgierigheid naar de toekomst is mij niet vreemd. het was er nog wat eenzaam. misschien moeten meer mensen eens naar de toekomst kijken. dat past mooi bij het uiten van de beste wensen voor dit jaar en wat daarna komt.

de toekomst

de toekomst hangt nog boven ’t hoofd

ongrijpbaar en nog niet te zien

juist daarom denken wij misschien

dat zij –de toekomst- veel belooft

wie haar een keer bereiken wil

moet door de lagen van de tijd

en wie dat doet; wees voorbereid!

’t is eenzaam daar en nogal stil

wie in de toekomst heeft gestaan

en dan weer stevig op de grond

die weet als elk die ’t ondervond

‘men kan het beste samen gaan’

toch geeft het mij een goed gevoel,

te weten dat voor wie hier leeft

de stad nog steeds een toekomst heeft,

verankerd in het stadsgewoel

© ton de gruijter