museum warsenhoeck

kinderboerderij

poldermolen

men sloeg een brug

stadsboulevard

blote bellen

lege hallen

rust

batavier

nee, over geinbeat schrijf ik niet!

ik heb niet altijd een gelukkige hand van schrijven.
besteed ik ergens aandacht aan, blijkt even later dat er geen bestaansrecht meer voor is.

zo verdween het lunchcafé uit het stadshuis,

de drakenboten zijn weg,

de wielerbaan is vogelopvang geworden,

de artshop is uit de bibliotheek vertrokken,

tuin ‘de evolutie’ is niet meer publiek toegankelijk,

het festival ‘festavette’ bleek eenmalig,

‘rijnhuizen uitgebeeld’ is uitgespeeld,

stichting ‘beeldspraak’ zwijgt

en het stiltecentrum is stiller dan stil.

ik zou eigenlijk wel iets over geinbeat, nota bene ooit winnaar van de award voor kunst- en cultuur, nota bene bijna vijfentwintig jaar oud, willen melden nu de organisatie in geldproblemen komt, maar helpt dat dan wel?

is het tegen de stroom in roeien in deze stad die bijna jaarlijks een nieuwe traditie uitprobeert?

u begrijpt mijn huiver.

                             (ontwerp: glisco graphic design)

nee, over geinbeat schrijf ik niet!

zo druk als voorheen was ’t de laatste tijd niet

maar vroeger, het park vol met klanken

en tentjes voor hapjes of dranken

het hoorde er bij, hier was aandacht voor ‘beat’

en iedereen kent wel een bandje bij naam

dat ooit in  een vrolijk verleden

met graagte hier op heeft getreden,

voor velen begon hier de tocht naar hun faam

en dan keert de wind

voor geinbeat groeit ook de frustratie

‘komt dit door de tijd of locatie

dat minder publiek nu het podium vindt?’

maar: ‘gein’ zonder beat?

het is haast als dak zonder huis

of kolk zonder sluis

zij wonnen de prijs voor cultuur

en dat maakt de druiven nu zuur

het is als glas prik zonder bruis

een stad zonder geinbeat, dat willen we niet

ik wens ze oprecht een ‘succesbenefiet’

ik vind dat dit moois hier moet blijven

en dus zal ‘k er niks over schrijven

nee, over dit festival hoort u mij niet

© ton de gruijter 

link naar de website van geinbeat: 'geinbeat'

wijkkrant 'wijkphase': bezoek aan warsenhoeck

in de wijkkrant 'wijkphase' wordt o.a. aandacht besteed aan de expositie in museum warsenhoeck.

de volledige krant leest u via de link.

op historische grond, rijk aan bodemvondsten en geologische wetenswaardigheden. wist u bijvoorbeeld dat het stratenplan, van bovenaf gezien de oude waterstromen in het gebied volgt? weet u hoe jutphaas is ontstaan, weet u waar wijkersloot de naam aan dankt?

museum warsenhoeck heeft t/m 11 februari een interessante expositie over uw wijk!

kom langs, laat u voorlichten of, leuker nog, kijk eens of ú materiaal voor het museum heeft!

bezoek aan warsenhoeck

steeds minder weet men in de snelle jaren

hoe deze wijken zijn geboren,

geschiedenis gaat immers vaak verloren

tenzij men moeite doet haar te bewaren

waarom gaat u niet op bezoek

bij waar ’t verleden nog steeds leeft,

waar men een goede uitleg geeft,

zoals museum warsenhoeck?

daar leert u van bewegend beeld,

u ziet het jutphanese zwaard

u snapt van weg, van veld, van vaart

want alle kennis wordt gedeeld

van zand en klei, van komgrond, water

van landhuis, hoeve, hut en kerk

van vroeger leven, vroeger werk

werd alles vastgelegd voor later

© ton de gruijter 

oude werf

hete muren

rijnhuizerbrug

boextehoede

ik moest ineens weer even denken aan de buxtehudelaan (spreek uit: boextehoede!).

via de media vernemen we dat nieuwegein het in economisch opzicht erg goed doet. dan mag het ook weer wat kosten.

ik doel hier op de nog steeds gekoesterde wens fietsstad te worden, ondanks het kamikazekruispunt bij de doorslagbrug.

we hadden al het project ‘nieuwegein fietst’ waarbij je een kekke fiets kunt winnen als je een tijdje de auto laat staan en woon-werkverkeer fietsend doet.

maar wees eerlijk, je krijgt niet zo maar iedereen op het stalen ros, nederland fietsland?? we zijn hier niet in china!

zou het uitproberen van verschillende hoogtes van de verkeersdrempels op de buxtehudelaan mede een rol spelen bij de vraag ‘hoe krijg je ze de auto uit?’

van sommige automobilisten werd gehoord dat hun rijtuig klonk zoals de straat heet.

op onze buxtehudelaan

zag men na ’t plaatsen van een nieuwe drempel

meteen al op de eerste dag, warempel,

een rij kapotte auto’s staan

deskundigen die zeggen ‘schade kost niet niets’

en om toch wat te kunnen blijven sparen

maar ook om uw gemoedsrust te bewaren

neemt u zo’n drempel beter op de fiets’

wellicht wordt het ooit fietsstad hier

en rijdt u hier straks allemaal

op die gewonnen fiets, dat scheelt een hoop kabaal

en draagt ook bij aan schone lucht en meer plezier

‘geruchten!’ zegt men op ’t stadshuis

‘denkt u dat wij zo testen wat het beste prikkelt?

dat is toch veel te ingewikkeld,

en evenmin is dat niet pluis!’

ook ik denk dat het anders zit.

wanneer men drempels wil gebruiken

om ooit fietsstad hier te kunnen zijn,

dan legge men ze beter bij de doorslagbrug

het zal niet overzichtelijker worden,

het haalt wel heel veel vaart er uit

het kost nochtans een lieve duit,

maar veiligheid in nieuwegein

brengt fietsers op de fiets terug

© ton de gruijter 

wijkkrant 'wijkphase': ik ben een boon

in de wijkkrant 'wijkphase' wordt o.a. aandacht besteed aan het verdwijnen van de supermarkt op het makadocenter. pas na maanden komt er een nieuwe super, 'boon'. 

de volledige krant leest u via de link.

‘wat zijn ze knap’ dacht ik altijd wanneer een stuk asfalt na jaren onderdeel bleek te worden van een later aan te leggen afrit van een snelweg. dat hadden ze zo gepland!

dus toen men in 2013 al sprak over betere wandelroutes van binnenstad naar zelfs het wenckebachcarré wist ik; ‘daar hebben ze een bedoeling mee’.

nu het makadocenter het maanden zonder supermarkt zal moeten doen blijkt maar weer eens: ‘regeren is vooruitzien’.

ik ben een boon

het geurde hier naar koffie, brood,

naar vlees en vis, naar groente, fruit

nu ziet u niets meer in de ruit

’t is leeg in jutphaas-wijkersloot

nu zoekt de klant met lege mand

de straat, genoemd naar hildo krop

en haalt dan daar de voorraad op,

want heel het huis vraagt proviand

of naar het centrum van de stad

of naar het verre nedereind

want die kant kunt u ook op (’t schijnt)

zo langs het fijne wandelpad

desnoods kunt u nog naar batau

of wordt het voedsel thuis gebracht

’t is mooi gepland, wie had ’t gedacht

een hele zomer in de kou

voorlopig ligt hier niets in ’t schap

voorlopig werkt men aan een plan

zodat u hier niet shoppen kan

ik ben een boon als ik het snap

© ton de gruijter

nieuwegein heeft het!

al enige tijd bestormt nieuwegein de media als doorbrekend talent een hitlijst. er is iets aan de hand.

‘nieuwegein krijgt city-marketeer’,

‘nieuwegeiners moeten weer verliefd worden op eigen woonplaats’,

‘marketeer gaat op parels nieuwegein wijzen’, 

‘saai nieuwegein verandert in hippe city’,

‘nieuwegein gaat centrum city noemen’.

foei, en dat in deze warme tijd.

ik begrijp het wel, maar snap het niet (of is dat omgekeerd?)

is er iets van trots op de doortastendheid om mee te willen tellen, of past er wat schaamte omdat we het zo ver hebben laten komen?

wat verandert er wanneer we ‘city’ zeggen tegen ‘city’, want zo heet het al jaren voor de bezoekers.

wat verandert er als de marketeer op de parels gaat wijzen, gaan we dan weer verliefd worden op de stad?

wat brengt onze stad straks aan eigenheid aan de bezoekers, die in grotere aantallen langskomen? verkopen we hier betere waar? is onze hema de beste, is ons kruidvat beter dan elders, is de hipste jumbo hier te vinden? zijn onze smartphones gewilder, zijn onze brillenketens graag gezien?

nieuwegein heeft het!

wat zelfbewustzijn kan geen kwaad,

dat weet sinds kort ook nieuwegein

nu gonst het al in elke straat

van ‘place to be’, ‘hier moet je zijn’

er komt een heuse marketeer

dat is een soort van functionaris

die parels vindt en keer op keer

vertelt dat vreeswijk hier en jutphaas daar is

de markt verhuist,

naar waar ’t gebeurt….

ligt straks ten oosten van ‘de markt’

en niet ten westen van ‘de markt’

die met van alles wat wordt opgefleurd

en city krijgt straks city als haar naam!

want zo zijn nieuwegeiners, recht door zee

het beestje bij de naam, daar zit men hier niet mee

met zulk een nuchterheid verwerft men faam

© ton de gruijter 

dodenherdenking 4 mei 2017, nieuwegein: vrede, veiligheid

het comité 4 en 5 mei nieuwegein zorgt er voor dat niet vergeten wordt wat de geschiedenis ons vertellen kan. bijzonder is, dat jaarlijks een jongere bereid wordt gevonden om tijdens de dodenherdenking een gedicht bij het monument voor te lezen.

dit jaar las yen-vi nguyen de tekst.

dodenherdenking 4 mei 2017, nieuwegein:

vrede, veiligheid

wie kan er met mij over spreken

hoe ’t voelt niet langer vrij te zijn

hoe ’t is om angst te voelen

als partijen plots de vrede breken?

dit land, waar wij niet beter weten,

dit land biedt ruimte, kans en groei

het merendeel van ons heeft nooit

de tijd in dwang of vrees gesleten

wij zetten hier de oorlog uit,

een knop op televisie,

wij kijken weg,

de foto in de krant

’t is overal, maar niet in nederland

wie kan er met mij over spreken?

het is soms dichterbij dan waar ik op vakantie ga

hoe hoeden wij de vree en veiligheid?

hoe blijven wij op het behoud

te allen tijde voorbereid?

© ton de gruijter

de fiets in nieuwegein

op 21 april werden de winnaars van de fotowedstrijd, georganiseerd in het kader van 'nieuwegein fietst' bekend gemaakt. ik mocht als opening van de bijeenkomst een gedicht voorlezen. leuk! omdat ik zelf graag fiets 'dubbel leuk'. 

de winnaars kregen een fraaie fiets uit handen van de wethouder.

de fiets in nieuwegein

het lijkt zo rustig, haast gewoontjes hier

maar met zo’n haal op de pedalen

is ’t net of heel de stad beweegt,

is ’t net of heel het hoofd zich leegt

het is de randijk langs, voorbij ‘de bron’

het ganzepad,

het park waar ooit de stad begon,

het is magie

het tinkelbelt, u kent het wel

zo schelt de bel die vastzit aan het stuur

de stad beweegt en ik, ik tuur

naar ’t ijsselbos, de lek, de dijk, de uiterwaard

naar vreeswijk waar nog zoveel schoonheid is bewaard

de sluizen, langs ’t kanaal,

een afrit gunt

de voeten stil, de remmen los,

waar plettenburg ligt

met de volkstuin in de punt

het zacht gezicht van arken in het nat

en galecop, de rand zo’n beetje van de stad

waar d’ wetering de visser vangt

het rundubos,

de toren die een klim verlangt

langs kruidentuin en oude kerk

en hier en daar een beeldhouwwerk

straks is de ronde om

dan wacht het centrum

met ‘de kom’

maar, wat een lucht en wat een groen

ik zou dit daag’lijks willen doen

het is magie

het tinkelbelt, u kent het wel

zo schelt de bel die vastzit aan het stuur

ik trap de zorgen weg, de longen schoon,

ontvouw de stad en de natuur

wat kost het nou? het kost me niets

de rijkste mens zit op de fiets

© ton de gruijter 

wijkkrant 'wijkphase': oud en nieuw buurt

in de wijkkrant 'wijkphase' wordt o.a. aandacht besteed aan de 'vernieuwingsplannen betere buurten'. de volledige krant leest u via de link.

het was te verwachten, een nieuwe stad die maar vernieuwen blijft kan niet alle ballen in de lucht houden. nieuwe projecten lonken, nieuwe brochures beloven woongeluk tussen de nieuwe muren, er zijn transformaties van kantoorpanden naar woningen; druk, druk, druk.

en dan blijkt dat oude-nieuwe-wijken vergeten lijken. achterstallig onderhoud, een mindere aandacht voor de leefomgeving. maar nu is er dan het vernieuwingsplan voor betere buurten. en de omgeving van de sluyterslaan hoort daar bij!

oud en nieuw buurt

het is al heel wat jaar geleden

dat in en rond de sluyterslaan

de eerste huizen kwamen staan,

verhuizers kwamen aangereden

de buurt was pril, haast zonder zorgen,

de parkstrook was nog fris en groen

het onderhoud wat men moest doen,

dat werd gepland voor steeds weer ‘morgen’

en zo ontstond door alle drukte

in elke keer een nieuwe buurt

een achterstand, die duurt en duurt;

het lijkt alsof het hier niet lukte

maar nu zijn er dan toch de plannen

voor ‘schoon, sociaal en opgefrist,

het goed imago dat men mist’

de hele buurt wacht nu gespannen

want straks, al kan het even duren,

dan liggen alle tegels recht

dan lacht men als de buurman zegt:

‘het lijkt hier net op zo’n brochure’

© ton de gruijter 

wijkkrant 'wijkphase', rubriek 'de dichter aan het woord'.

recent sprak ik de voorzitter van wijknetwerk jutphaas/wijkersloot.
ik mocht al enkele malen een bijdrage leveren aan de wijkkrant en vroeg hem of dit ook op dit blog gepresenteerd mocht worden. dat was geen bezwaar.
bij deze dan! om even in te lopen de eerste twee teksten, binnenkort bent u volledig up-to-date.
de volledige krant kunt u vinden via de link.

1.

het enthousiasme waarmee het wijkplatform aankondigde een krant voor jutphaas-wijkersloot te maken was aanstekelijk. met veel plezier draag ik graag een steentje bij aan de krant, die dus echt vanaf een keukentafel is ontstaan. ik wens de krant veel lezers toe en u, als lezer, veel bruikbare informatie.

nieuws, nieuws, de wijkphase!

voor wijkersloters, jutphanezen

blijft voortaan niets geheim meer, want

men kan nu in de eigen krant

de laatste buurtberichten lezen

er valt voldoende na te pluizen,

genoeg te delen in de wijk:

‘hoe gaat het met het groen, of kijk!

daar plant men nieuwe huizen’

van zwerfvuil tot gezond bewegen,

van kunstwerk tot de dierenwei,

het komt hier allemaal voorbij

want in de krant wordt niets verzwegen

© ton de gruijter

-----------------------------------------------------------------------------

2.

 ach, wie kent de verhalen niet over een vermeend monster in een schots meer. de hele wereld lacht er om. het zal ook nep zijn.

maar hier, in jutphaas, lijken jaarlijks drakeneieren uit te komen, het water wemelt dan plots van de gevaarlijke beesten. nu zijn jutphanezen niet bang uitgevallen. ze maken gewoon een feestje van het verdrijven van de monsters, dat wordt een roerig weekend.

de draak steken met jutphaas

ja, ander volk zou draken vrezen,

maar in jutphaas stak men al vaak

ontspannen met elkaar de draak

’t is dapper spul, die jutphanezen

het jagen op die griezeldieren

lokt jaarlijks ieder huis weer leeg

(van herenstraat tot armensteeg)

eenieder lijkt dit mee te vieren

zo klinkt muziek langs alle deuren

ja, zelfs de jongsten zijn er bij

en kraampjes, en een lekkernij

er lijkt van alles te gebeuren

wanneer de draken zijn verdreven

door tromgeroffel op de plas,

dan heft men vrolijk nog een glas

en dan herneemt zich ’t rustig leven

© ton de gruijter