de droevige kastanjestraat

ook bomen worden ziek. en soms heelt dat niet meer. dan komen de mannen hakken, zagen en rooien. het is natuurlijk extra verdrietig wanneer, naast op andere locaties, uitgerekend in de kastanjestraat kastanjes worden verwijderd. dan kom je toch een beetje aan de identiteit van zo’n straat. een naambord met kastanjeweg zou al meer verklaren. maar goed, beloofd is dat er herplant wordt (zij het wat minder) en helder is dat niet ingrijpen gevaar zou opleveren.

de droevige kastanjestraat

de bomen ziek, en geen herstel

is mogelijk, dan dreigt gevaar

van takkenbreuk of erger, snel

besluit men tot een kapcampagne

een groene stad doet dat niet graag

maar toch regeert de lange schaar,

de hakbijl en de grote zaag

en men is machteloos; ’wat kan je?’

er wordt versnipperd en gekloofd,

een kluitje aarde in het gat

maar herplanting is wel beloofd

want zo verliest een stad haar franje

straks als het werken is voltooid

strijkt men de blote stoep weer glad

bewoners voelen zich berooid:

kastanjestraat, maar geen kastanje

© ton de gruijter