nieuwegein, februari 2021

 

nieuwegein, februari 2021

een plukje schepen lijkt te slapen

aan de rand van huis de geer

en in de lucht kan men de koude lezen

het park lacht,

van sporen in de sneeuw

en alle straten heten wintergaarde

stad, wat lijk je stil

ach stad, het is nu februari,

zo’n maand waarin ’t rivierpeil stijgt

en elke dag de zon wat later bij de boogbrug rust

een maand waarin de waterman de vissen kust

een maand met schaatsen uit en in het vet,

waarin iedereen je mooiste plekken op de foto zet

‘kijk! zo fraai is winters nieuwegein!’

een maand, gevouwen rondom valentijn

je weet het stad, als elkeen roept ‘ik hou van jou’

verdwijnt het ijs, de sneeuw, de kou

en alle straten heten lentegaarde

nu maak je nieuwe plannen, je zal wel moeten

nu droom je van een rode route

voor het fietsen van en naar groot utrecht

of naburig ijsselstein

ach, laat heel het land dan roepen

‘het fijnste kruispunt ligt in nieuwegein!’

het is een vreemde maand,

van vorst naar voorjaar, dan weer koel

het lijkt of jij kort met je vinger

in de bodem boorde

zoekend naar een warmtebron

en daar mee stopte

omdat dat nog niet kon

in de lucht kan men van alles lezen

over wind en weer

een plukje schepen lijkt te slapen

aan de rand van huis de geer

© ton de gruijter

ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van nieuwegein schrijf ik maandelijks een gedicht voor de stad en haar bewoners. 

het stadsdichterschap is een initiatief van bibliotheek de tweede verdieping.