ja, er zijn mooiere sluizen, met meer historie, met meer
schoonheid, met een fraaiere omgeving, maar de beatrixsluis heb ik gekozen door
de ‘power’ die ze uitstraalt. ik kom er nogal eens langs na een rondje fietsen,
en dan ga ik altijd even kijken. het meest fascinerend vind ik zo’n reusachtige
sluisdeur die zich opent en maar water blijft storten.
beatrixsluis
zij torent boven alles uit,
de zware deur als open mond
die zich daarna weer langzaam sluit
recht in de kolk, tot aan de grond
geduld, een schip verliest hier vaart
de reis wordt door de sluis vertraagd
die hier, terwijl zij d’ rust bewaart,
het peil verhoogt of juist verlaagt
dan mag het door op het kanaal
met water dat van boven strijkt
op ’t dek en in steeds dunner straal
een beetje op een zegen lijkt
© ton de gruijter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten