rijnhuizerbrug

meestal passeer je een brug, door er langs of, beter nog, er over heen te rijden. dat komt omdat het leven tijd geeft en haast vraagt in een ongelijke balans. ik sta graag stil bij bruggen, even het water proeven, zeg maar. een mooie plek is de rijnhuizerbrug, met de rug naar het fort en de blik naar de nicolaaskerk. omdat dit telt als buitenactiviteit, is het aan te bevelen het met mooi weer te doen, maar aan te bevelen is het.

rijnhuizerbrug

’t is met wat wind in het haar

’t is met wat zon in de rug

hier laat ‘wat moet’ me met rust

op de rijnhuizerbrug

want de stroom laat me zien

hoe zij boten hier draagt

en de kerk heeft een spits

die een engel bevraagt

’t is een vlag, een terras

met de naam van goed bier

en een man op de kant

vist hier voor plezier

ga hier maar eens staan

en voel; zwaar wordt hier licht

dat is de magie

van dit dorpsgezicht

© ton de gruijter