kringloop

december 2011. nog even en oud en nieuw wordt gevierd. vreemde gewoonte eigenlijk, alsof er jaren bestaan. omdat we niet goed met het onmeetbare kunnen omgaan, zijn we kalenders en klokken gaan maken om te meten wat passeert. en dan verontwaardigd constateren dat  de seizoenen zich er niet alles van aantrekken. en wat moet je met begrippen als ‘oud’ en ‘nieuw’. een mooi voorbeeld is de nieuwegeinse kringloopwinkel aan de utrechthaven. wat voor de één ‘oud’ is, is voor de ander ‘nieuw’. zo lang er nog leven in zit, is het eigenlijk gek om iets als ‘oud’ af te doen. en, hoe pijnlijk zijn de woorden ‘oud’ en ‘nieuw’ voor bewoners aan de sluyterslaan, nu daar sloop en herbouw wordt voorspeld? terug naar de viering. net als onze verre voorouders, die wel raad wisten met het joelfeest, vullen we roemers en kroezen, knallen we tegen de boze geesten en kussen we veel meer mensen dan gebruikelijk. ik wens u nog veel aangename seizoenen toe!

kringloop

zo komt een einde aan de dingen

het heeft blijkbaar zijn tijd gehad

de gegeven ruimte is verstreken

zoals ze in jaren was vervat

een straat noemen we versleten

zodat een sloperskogel dreigt

of vraagt wellicht het nieuwe denken

dat men hier dure nieuwbouw krijgt

we brengen onze spullen weg

maar hadden we meer van discipline

dan zouden ze reparabel zijn,

konden ze ons nog langer dienen

de jaren leggen we naast ons af

een kalendervel valt neer

en nieuwe worden opgehangen

want van tijd willen we steeds meer

maar tijd bestaat niet, een kringloop is het

waarin het leven slechts verstrijkt

dat is het wat de mensheid vreest

wanneer ze in de spiegel kijkt

dus viert men nieuw genoemde jaren

en als men oude tijd terzijde legt

suggereert het jaarlijks ritueel

dat de mens de tijden knecht

© ton de gruijter