een droge dag die in het water viel

u kent die verzuchtingen. ‘er is zo weinig te beleven in nieuwegein’. ik rekende dus op uitgelaten mensen die op 25 augustus de eerste ‘festafette’ zouden bezoeken in het park oudegein. een aardig concept, waarbij op kleine podia in intieme sfeer een variëteit aan voorstellingen kon worden bezocht, een jazz-zangeres, dj’s, een dansgroep, een verhalenvertelster en een puike singer-songwriter. in de avond werd e.e.a. afgesloten met een aantal bands. overdag bleef het akelig rustig. wat was hier aan de hand? was de voorlichting in de lokale kranten te laat? werd het niet gelezen? of was men bang door de zin ‘het einde van de zomer wordt gevierd’? zou men dat laatste te zeer hebben geloofd?

een droge dag die in het water viel

zo bleef het stil in oudegein

geen lange rijen voor ’t toilet

de podia, fraai neergezet,

ze leken deerniswekkend klein

men zwaaide hier de zomer uit

en toch zag heel de middag zon

vanaf dat de muziek begon

maar ’t klonk heel eenzaam, dat geluid

als men wat beter kranten las

of niet geloofde wat er stond,

dan zwierven hier meer mensen rond

omdat er te beleven was

men danste, zong met hart en ziel

het groot publiek bleef liever thuis

er was te weinig feestgedruis,

een droge dag die’in water viel

© ton de gruijter