u kent die verzuchtingen. ‘er is zo weinig te beleven in
nieuwegein’. ik rekende dus op uitgelaten mensen die op 25 augustus de eerste
‘festafette’ zouden bezoeken in het park oudegein. een aardig concept, waarbij
op kleine podia in intieme sfeer een variëteit aan voorstellingen kon worden
bezocht, een jazz-zangeres, dj’s, een dansgroep, een verhalenvertelster en een
puike singer-songwriter. in de avond werd e.e.a. afgesloten met een aantal
bands. overdag bleef het akelig rustig. wat was hier aan de hand? was de
voorlichting in de lokale kranten te laat? werd het niet gelezen? of was men
bang door de zin ‘het einde van de zomer wordt gevierd’? zou men dat laatste te
zeer hebben geloofd?
een droge dag die in
het water viel
zo bleef het stil in oudegein
geen lange rijen voor ’t toilet
de podia, fraai neergezet,
ze leken deerniswekkend klein
men zwaaide hier de zomer uit
en toch zag heel de middag zon
vanaf dat de muziek begon
maar ’t klonk heel eenzaam, dat geluid
als men wat beter kranten las
of niet geloofde wat er stond,
dan zwierven hier meer mensen rond
omdat er te beleven was
men danste, zong met hart en ziel
het groot publiek bleef liever thuis
er was te weinig feestgedruis,
een droge dag die’in water viel
© ton de gruijter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten