'wijnestein, een huys ende een hoeve lants'

op 14 april 2014 werd op de plek, waar vroeger kasteel wijnestein stond een herontworpen gebied door wethouder marieke schouten geopend.

binnen de grenzen van de steeds drukkere stad is dit een mooie locatie om even rust te vinden, te mijmeren.

in de voorbereiding werden omwonenden, leerlingen van het oosterlicht en andere belanghebbenden betrokken en door alle input is het een smaakvol vormgegeven plek geworden.

omdat ik een tekst mocht leveren heb ik me vooraf even ingelezen en zo kwam ik de mooie woorden 'een huys ende een hoeve lants' tegen.

‘een huys ende een hoeve lants’

soms laat de grond het gras hier spreken,

hier, op ‘t populierenveld

over hoe een huis kon breken

nadat zowat vier eeuwen waren weggeteld

wijnestein, ‘een huys ende een hoeve lants’,

hier gesticht, verwoest, hersteld,

verloederd en gestut

totdat het -sleets- geslecht werd,

als huis niet langer meer van nut

de bomen die de muuromtrek verbeelden

vertellen soms, bij goede wind

hoe hier het leven was

hoe fier het huis stond, sterk, omgracht en

hoe zij, wier naam in oude inkt geschreven staat,

het leven in de stenen brachten

de geur van gebraad, de lach van een kind

het vuur van de haard, het leed en het lief

de troost van een boek, of liever, een brief,

de erfenis van wijnestein, soms, bij goede wind

verbeelding is winst, we gaan niet meer op zoek

we graven niet, wat brengt het op?

misschien een pot, een ketel, hoefbeslag,

een porseleinen poppenkop

de grond, waar het ‘toen’ door het ‘nu’ wordt gekust

geeft hier nieuwegein licht vermaak, een nieuwe rust

de bomen wortelen in wijnesteins verhaal

en wij zijn van dezelfde grond

de grond verbindt het allemaal

© ton de gruijter