zo kom je nog eens ergens. ik mocht even het pand aan de
nevelgaarde in waar de brandweer materieel en personeel klaar heeft staan om
uit te rukken bij nood. vriendelijke mensen, nuchter en alert. ik kan me
werkelijk niet voorstellen dat hulpverleners zoals zij, en hun collega’s van de
ambulance bijvoorbeeld, bij hun werk periodiek worden gedwarsboomd.
brandweer
nee, even wordt er niet geblust
ze staan nu niet voor hete vuren
ze weten nooit of dat zal duren,
de korte tijden met wat rust
dan pleegt een ploeg wat onderhoud
aan uitrusting en aan de wagen
want als de burgers naar ze vragen
moet alles werken, zonder fout
zo onverwacht gaat dan zo’n bel
dan zijn ze hier direct verdwenen
dan zwaait het licht en met sirene
op weg naar ’t vechten met de hel
het risico, de zware druk,
wie zou er aan zo’n baan beginnen
ze hebben vast een vuur van binnen
en helden zijn het, stuk voor stuk
© ton de gruijter
Mooi geschreven,
BeantwoordenVerwijderen;-)
VerwijderenMet vuur en vlam geschreven.
BeantwoordenVerwijderen't kan ook moeilijk de doofpot in ;-)
VerwijderenHelemaal mee eens.
BeantwoordenVerwijderengrH
dank he.
VerwijderenIk woon vlakbij zo'n kazerne. Het geloei van de sirenes meerdere keren per dag is minder, maar voor de rest geeft het wel een veilig gevoel :-).
BeantwoordenVerwijderenwij horen ze ook met regelmaat. dan maar toch inderdaad de geruststelling dat er mensen zijn die hier iets voor anderen willen betekenen.
Verwijderen