het is gedaan, de laatste editie van ‘ons nieuwegein’
knispert in uw vingers. altijd een weemoedig moment als iets, wat vertrouwd
werd, om wat voor reden dan ook verdwijnt. en tegelijk is verdwijnen het woord
niet, want de krant gaat in een andere opzet en met een andere naam (nieuwegein
dichtbij) door. hoe het eruit gaat zien, merken we volgende week. men belooft
een nieuw fris uiterlijk. u begrijpt de blosjes op mijn wang, de
‘woordenwisseling’ mag blijven. ik neem dus slechts afscheid van de oude naam,
met een knipoog naar de nieuwe.
ik zeg niet meer ‘ons
nieuwegein’
ik zeg niet meer ‘ons nieuwegein’
ik had al eerder moeten weten
nieuwegein wordt niet bezeten,
niemand kan haar eig’naar zijn
nee, eerder lijkt het omgekeerd
de stad, zij is veeleer constante
mensen zijn voor haar passanten
dankzij wier werk zij floreert
de stad zal hier nog zijn, na mij
en toch, het mij op haar beroemen
’t risico haar ‘ons’ te noemen
blijft steeds akelig dichtbij
© ton de gruijter
Ach... niet elke verandering hoeft ten goede te zijn, maar een ding is zeker goed, jij blijft!
BeantwoordenVerwijderennet als onkruid, anne;-)
VerwijderenGelukkig blijf jij dichtbij en deel je je mooie woorden met ons allen in Nieuwegein.
BeantwoordenVerwijderenu tovert een glimlach hier;-)
Verwijderen