schieten op schapen

een goed acteur, rutger hauer. met genoegen keken we naar ‘soldaat van oranje’, symbool van hen die in de oorlog nederland verlieten en later vaak terugkeerden. (ze vluchtten zelfs via teheran of bombay.) en ook naar ‘bruidsvlucht’, het verhaal van nederlanders die om economische redenen na de oorlog vertrokken. voor nederlandse begrippen waren er veel die naar alle windstreken gingen.

maar nu, de wereld brandt weer, en nu zijn wij ontvangende partij. dat levert een zwaar proces op van zoeken en zorg. ook in nieuwegein blijkt dat de druk toeneemt en dat elk besluit nooit iedereen tevreden kan stellen. ook ik ben bezorgd. misschien wel het meest voor het uit onvrede over één kam scheren. natuurlijk maken we kennis met kwade geesten. maar ook met goede. laten we wijsheid vinden.

schieten op schapen

de beelden uit krant of journaal

van mensen die hoopten op democratie

beroerden ons nog, er was toen empathie

voor wie het geweer vreesde, kogel of kolf

het komt nu dichtbij, zij zijn hier

we raken bezorgd, en we weten niet hoe

het lijkt ook te veel; ‘moet dat hier wel naar toe?’

maar mijden we branding uit angst voor een golf?

onzekerheid drukt ons gemoed

‘ze komen hier niet met een éénduidig doel!’

en daar zijn we bang voor, ’t bezwaart ons gevoel

straks schieten we schapen uit angst voor de wolf

© ton de gruijter

( de foto is van een pand waar mogelijk tijdelijk statushouders worden gehuisvest, het houdt de gemoederen bezig, het ligt midden in een woonwijk en er wonen momenteel mensen op basis van anti-kraak. )