ik ben katholiek opgevoed. dat zal ongetwijfeld
een rol spelen bij de schoonheid, die ik in kerken kan zien. maar daarnaast is
een kerk puur in bouw en inrichting als kunst te ervaren. een mooi voorbeeld is
de barbarakerk in vreeswijk. ooit bezocht ik daar een uitvaartdienst. een
familielid zong het ‘ave maria’. onderstaande tekst is een ode aan zowel de
barbarakerk als aan de menselijke stem.
een oude kerk
een zware deur
en langzaam komt
de wierrookgeur
en heiligen
in steen gevat
een priester
loopt
op tegelpad
en glas in lood
tempert licht
en schijnt
diffuus
op mijn gezicht
een vrouw staat
op
en zingt een lied
dan welt in mij
'ik weet 't niet'
zij is geen vrouw
een engel even
en het gezang
vertraagt m'n
leven
en ik ben naakt
zo eerder nooit
alsof een werk
hier wordt
voltooid
en ik ben naakt
zijn aangezicht
een eeuwig moment
ben ik verlicht
'ja, jij' zegt
god
en op m'n huid
rilt het nu, en
het lied is uit
ik kleed me weer
in mijn bestaan
en nooit zal hij
mij naaster staan
© ton de
gruijter.
(uit de bundel
‘meer dan broos’, 2009)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten