holle vaten

het is maar goed dat houten en nieuwegein niet in strijd zijn gewikkeld. hebben we een fort, zetten we een bordje neer ‘rond het fort’. hoe graag wil je omsingeld worden?

zonder gekheid, het is hier mooi. het oude fort, al weer lang in gebruik als wijnkoperij, het terrein, met een gebouw voor een scoutinggroep en wat jaloersmakende woonbestemming. en groen, veel groen hier. wat mij direct opvalt, is het beeld van een hond en een aantal lege vaten.

holle vaten

ik wandel ’t oude fort eens rond

’t was ooit bedoeld voor ’s lands soldaten

nu waken hier drie holle vaten

iets verderop een stenen hond

het oude fort, geen angst, geen pijn

naar vijand wordt niet meer gekeken

een scoutinggroep is neergestreken

en ’t geurt soms vredig naar wat wijn

’t is rustig hier in oud jutphaas

hier hoor je echt soms niemand praten

dan klinken slechts de holle vaten,

die spelen overal de baas

© ton de gruijter

amazing feelings

en soms gaat het mis. dan heeft de krant een foutieve voorpagina, waardoor de ingezonden ‘woordenwisseling met nieuwegein’ niet verschijnt, een week opschuift.

en omdat we de afspraak hadden ‘eerst de krant, dan het internet’, schuift het op dit blog ook een week op.

wel, dat geeft me de gelegenheid een ander blogje te maken, in mijn persoonlijke ruimte hier staat mij veel vrij. dus ook weer schrijven over het koor. wat een meer dan indrukwekkend weekend hebben we achter de rug. de in maanden opgebouwde spanning kende een fantastische ontlading in een tweemaal vrijwel uitverkocht theater.

we zijn er allemaal een beetje beduusd van. zo veel belangstelling, zo’n warm applaus, zo veel warme woorden. de stoutste dromen waren er niets bij.

de show werd met enig bravoure ‘amazing feelings’ gedoopt. ik kan u verzekeren dat wij na afloop allemaal wat ‘amazing feelings’ kenden.

amazing feelings

en dan komt eind’lijk dat moment

dat kabels trekken aan gordijnen

dat zenuwen vanzelf verdwijnen

jij midden in de spotlight bent

je kent de woorden, allemaal

de melodie, je kent de passen

je groeit tot onvermoede klasse

je wordt gedragen door de zaal

je hoort nog dagenlang de ruis

’t applaus, je bent nu uitgezongen

het zijn haast nutteloze longen

wat voelt het lang onwennig thuis

© ton de gruijter 

bladcampagne

dat het herfst is zal u niet ontgaan. de stad gaat gebukt onder vallend blad. de gemeente zit niet stil! er zijn veegmachines, bladblazers (dat klinkt als een vrolijk muziekgezelschap) én er zijn bladkorven geplaatst. op hotspots nota bene. de informatiepagina van de gemeente legt uit dat dat plekken zijn waar erg veel blad valt. is er bij u in de buurt geen korf, dan valt het vallen relatief gezien dus mee. lost u het op met een beetje bezemen.

bladcampagne

de herfstwind geselt nu de stad

’t is guur en fris, het regent nat

en zo verdwijnt het bladerdak

was ’t eerst een gulle bomenkruin

nu daalt het neer op stoep en tuin,

bedekt ons steed’lijk oppervlak

omwille van het leefklimaat

verjaagt men ’t afval van de straat

het moet naar korf of bladerbak

nu zie ik slechts de blote boom

terwijl ik van het voorjaar droom

en plichtsgetrouw de bezem pak

© ton de gruijter

sporen uit het verleden

ik wil helemaal niet over de tram schrijven. dat heb ik al gedaan. echter, het onderwerp blijft maar hinderlijk om aandacht vragen. in de tussentijd worden de inwoners, en dan vooral zij die willen reizen met openbaar vervoer zich pijnlijk bewust van de betrekkelijkheid van het fenomeen ‘tijd’. wat zes weken zou duren is inmiddels al maanden, en voorlopig blijft dat zo. geen trams. er was nog zo beloofd dat ze op 5 november weer lekker door de bocht zouden scheuren. soms voelt het alsof we van de buitenwereld raken afgesloten.

sporen uit het verleden

misschien wel eeuwen na vandaag

treft men hier sporen uit ’t verleden

bewijs dat trams hier ooit nog reden

men graaft voorzichtig, laag na laag

en zo wordt langzaam aangetoond

door vondst van staal en oude stenen

een stad was hier, maar is verdwenen

hier werd gewerkt, hier werd gewoond

men raakte hier geïsoleerd

de stad heeft toen haar ziel verloren

nu resten slechts de oude sporen

wat ging hier vroeger toch verkeerd?

© ton de gruijter 

advies aan het zwerfvuil

kent u de term ‘zwerfvuiladviseur’? is te lezen op o.a. de pagina met gemeentenieuws. er zijn ook zwerfafvalpakkers (zap’ers). er lijkt een heus offensief gaande tegen zwervend ongerief. snap ik ook, kijkend naar het dwarrelen van troep in bijvoorbeeld het centrum. als we de term zwerfvuiladviseur nu eens anders lezen dan bedoeld, zoals ‘een managementadviseur adviseert het management’, dan ontstaat de frictie die ik zoek. een beetje fantasie vergeeft u mij vast.

advies aan het zwerfvuil

er is helaas geen vaste plek

het zwerven kent veel ongemak

bijeenkomst bij een afvalbak,

vanavond het adviesgesprek

en daar zijn peuk en blik en prop,

karton en bakjes van de friet

en vrij van zorgen zijn ze niet

steeds vaker jaagt men ’t zwerfvuil op

de adviseur zegt ‘zoek de wind,

en blijf bewegen in de stad

het beste is een tochtend gat

zoals je in het centrum vindt

vertrouw geen mens met tang of zak

die neemt je zo je vrijheid af

op dit soort leven staat een straf

ja, zwerven kent veel ongemak’

© ton de gruijter