maandag 27 mei 2024

de fragiele stad

 


alleen materiƫle schade is ook een ramp. wie is er niet

geschrokken van het instorten van een deel van de

parkeergarage van het ziekenhuis?

wie dacht er niet terug aan 2017, toen bij eindhoven airport iets vergelijkbaars gebeurde? 

onderzoek hier bracht rust. 


wie dacht er niet terug aan 2014 toen scheuren werden ontdekt in de garage van het stadshuis, of aan 2018, toen de bovenste verdiepingen van de garage van het theater gesloten werden?ook hier bracht onderzoek steeds rust.


opvallend is te lezen dat bestudering van het onderzoek naar de garage van het ziekenhuis toekomstig onderzoek niet uitsloot, maar er werd mogelijk gewacht op nieuwe richtlijnen vanuit het rijk. en wat nou als die uitblijven?


de fragiele stad


de jonge stad bouwt lustig voort

van merwestein tot aan ‘de poort’

zien we de torens groeien, hoog, omhoog!

en in de parking staan de auto’s droog


en elk ontwerp is onderzocht

en afgevinkt, akkoord!, verkocht!

en waar een vinkje staat is het vertrouwd

dus wordt er doorgesloopt en doorgebouwd


maar alles blijkt toch mensenwerk

al construeer je nog zo sterk,

uiteindelijk, door leeftijd, sleet of druk,

gaat ook wat onverwoestbaar leek soms stuk


’t is nu slechts schade aan een pand

maar ook een teken aan de wand

een vinkje in het boek is niet genoeg

een onderzoek herhaalt men nooit te vroeg


nu is een dure les geleerd

wat goed bedoeld was ging verkeerd

toen een garagedeel naar onder viel

de jonge stad voelt nu ineens fragiel


© ton de gruijter




de (bewerkte) foto is van de digitale stad nieuwegein

woensdag 1 mei 2024

interbellum

 


ik maakte een aantal jaren teksten die door scholieren

werden voorgelezen bij het

monument voor de gevallenen in jutphaas.


nog even en we staan weer stil bij oorlogsslachtoffers. 

nog even en we bewegen weer op het ritme van de vrijheid. 

ingetogen en uitbundig. 

een goede, waardevolle traditie, nooit hetzelfde.

en nu, nu is het anders.


ik wens u oprecht toe dat u langdurig en intens

vrede mag voelen.

ook naar de ander toe, ik hoop dat u goed voor

en tolerant jegens de ander wilt zijn.

‘vrijheid geef je door’ is het motto.

laten we dat doen.


nu zijn we ons meer dan eerder bewust van de

breekbaarheid van vrijheid.

meer dan eerder ook ben ik bezorgd.


interbellum


denk jij dat wij ooit net als zij

in tijden van een losser rede

bereid zijn om in naam van vrede

ook op te gaan in razernij?


dat jij en ik, bepakt, gehelmd

de lieven kussen, weg marcheren

om wat ondenkbaar is te leren

terwijl een roes het hart bedwelmt?


je lacht en denkt ‘wij zijn nu vrij’

dat dachten zij ook in ’t verleden

een zwaar beseffen pijnigt mij


zij waren ooit toch net als wij

ik vrees de wegen te betreden

dus bid ik god ‘sta ons dan bij’


© ton de gruijter


(dit gedicht is opgenomen in de bundel ‘een schommel treft geen blaam’)