schippersinternaat vreeswijk

op 29 augustus 2015 viert het prins hendrik internaat de honderdste verjaardag. het oudste internaat voor schipperskinderen van nederland begon ooit in het fraaie pand aan de huidige prins clausstraat, maar is inmiddels op een andere locatie actief. met uw welnemen fantaseer ik dat alles nog in het oude pand speelt, omdat ik dat zo mooi vind.

schippersinternaat vreeswijk

ze hebben een thuis, maar het huis kent geen straat,

het schip vaart de vracht door het land

zo’n huis is op weg en het kind aan de kant

’t verblijft in het oud internaat

wat is het; verbondenheid, heimwee wellicht?

wat voel je precies in zo’n groep

als kind’ren van ouders met drijvend beroep,

een anker wat steeds wordt gelicht?

de eeuweling weet het; de lach en de zucht

van allen die hier zijn geweest

’t gebouw kreeg van hen een geheel eigen geest

het hangt hier gewoon in de lucht

© ton de gruijter 

ik doe de vvd de groeten!

bij het samenstellen van de bundel ‘groeten uit nieuwegein’ werd van gemeentewege voorgesteld het boekje zó te maken, dat het een fietsroute zou kunnen zijn. toen e.e.a. gereed was, werd van gemeentewege aangegeven dat er geen budget was om een route te maken. geen geld? het went. nu lees ik dat marco diekstra van de vvd vindt dat men op nieuwegein verliefd moet worden, en dat daartoe citymarketing aangewezen is. maar we hebben geen geld. wellicht wil de vvd eens mee de route fietsen? reken maar dat ik ze verliefd krijg op natuur-, woon- en werkgebied. kost niks en is effectiever dan een plan in een la.

ik doe de vvd de groeten

met nieuwe rondes nieuwe kansen!

het wordt weer tijd voor een rapport

waarin het nut beschreven wordt

van d’ oude rituele dansen           

we moeten van de stad gaan houwen

maar deden wij dat eerder niet?

woont iedereen hier met verdriet?

wat valt er nu weer te ontvouwen?

ik zou haast zeggen; vvd,

gaat u een keertje op mijn route

gezellig fietsend met mij mee

ik doe u zo oprecht de groeten,

dat u vast denkt; hier past geen ‘nee’

dit zouden we gewoon eens moeten

© ton de gruijter 

jumpsquare nieuwegein

ik moest ook maar eens langs bij jumpsquare.

het lijkt een vrolijke boel te zijn, met verschillende ‘opstellingen’ en soorten bodemmateriaal. een muziekje erbij, tafels en krukken voor begeleiders of wie een pauze wil. de inrichting is fris en de medewerkers zijn vriendelijk. en dan het jumpen natuurlijk.

dit is geen gewoon springen, dit is sport

jumpsquare nieuwegein

het lijkt een supertrampolien,

men vliegt hier vrolijk in het rond

en raakt slechts af en toe de grond,

’t is al een feest om het te zien

maar ‘zien’ is één en ‘doen’ is twee

en dat gebeurt door oud en jong

hier wordt men fit door sprong op sprong,

men sterkt hier heel het lichaam mee

‘europa’s grootste’ naar verluidt,

dat zou dit nieuwe jumpsquare zijn

en da’s weer leuk voor nieuwegein,

zo springt de stad er ook leuk uit

© ton de gruijter 

te huur, te huur!

in 2011 maakte ik al een foto van een bord ‘te huur’ bij het gebouw waar de hypotheker in zit. heeft niks met elkaar te maken, maar toch. nog steeds roept het pand dat er meters te huur zijn. en er is nog zo veel meer ruimte over. we dachten enkele maanden dat een verdwenen boekhandel mogelijk zou doorstarten, maar helaas. wat rest is de leegte, die overigens steeds verschuift doordat zaken verhuizen naar gunstiger locaties.

te huur, te huur!

hoe zomers ook, hier blijft het guur

er heerst nog geen ‘wind-mee-klimaat’

zo zien we nog te vaak op straat

een bordje met de tekst ‘te huur’

het is toch eigenlijk wel zuur,

we laten hier de zaken gaan

en winkels komen leeg te staan,

was er nog niet genoeg te huur?

misschien is alles wel te duur

voor vestiging in nieuwegein

en lijkt dit beeld symbool te zijn:

‘de hypotheker staat te huur’

© ton de gruijter