boer zoekt gebouw

dat de geschiedenis zich (deels) herhaalt blijkt uit de plannen voor stadslandbouw. men overweegt lege panden hiervoor te benutten, te beginnen aan de randen van cityplaza. tja, dan zet het mogelijk door, dat zie ik ook aan de randen van mijn haargrens. tevens blijkt dat regeren ook op gemeentelijk niveau vooruitzien is. waar ooit grote gebouwen naast het stadshuis zouden verrijzen ligt al een vrolijk grasje te wachten op gewas. ik voorzie grote veranderingen.

boer zoekt gebouw

het ‘boeren, burgers, buitenlui’

wordt weer de term die alles dekt

want men verbouwt hier opgewekt

van kool en biet tot prei en ui

als dat een beetje aan wil slaan,

dan vraagt dat ruimte voor de groei

gewassen staan het best in bloei

wanneer er geen gebouwen staan

het wordt hier haast als ’t vroeger was

jutphaas en vreeswijk, akkergrond,

en daar waar ooit een centrum stond

resteert een imposante kas

© ton de gruijter 

windpark nieuwegein

over niet al te lange tijd wordt de officiële opening van het windpark nieuwegein op bedrijventerrein ‘het klooster’ verwacht. dat had nogal wat voeten in de aarde. de bouw werd zelfs geplaagd door –jawel- harde wind. wind laat niet met zich spotten. dat er straks vijf molens staan is het resultaat van waar monnikenwerk. mooie naam, windpark.

windpark nieuwegein

een vader nadert met een kind

en zegt: ‘zie jij het windpark daar?

het klinkt misschien een beetje raar

maar ’t is een park, alleen voor wind’

het kind denkt aan een dierentuin

met aap of zebra, wildebeest

het krabt, diep denkend en bedeesd

een tijd lang op z’n kinderkruin

‘ik snap het’ zegt het; ‘als het waait

dan roept de baas van ‘t park “ho, stop!

ach wind toch, wind je niet zo op,

kijk eens hoe streng de molen draait”

de wieken houden j’ aan de grond

de winters zijn dan niet meer kil

de stad is eindelijk windstil

omdat men slim dit park uitvond’

© ton de gruijter

tismijn vreeswijk

vorig jaar mocht ik een keer meevaren op de sleper van schipper henk kok. nu word ik al zeeziek van een kopje thee, ik ben een landrot en ik kwam dus in een voor mij vreemde wereld terecht. ik zag op de onderzijde van de boei ‘vreeswijk’ staan, dus vroeg ik of de boot zo heette. fijntjes werd mij de bovenzijde van de boei getoond, waar ‘tismijn’ stond. dat is de naam. nu, althans, want de boot droeg vele namen, net als haar huidige thuishaven.

tismijn vreeswijk

de ‘lema’, ‘struzer’, ‘dieu donné,

of ‘puffin billy’, ‘breesaap’, ‘piet’

de sleper denk ik boeit het niet,

die vaart trouw met de schipper mee

dan voelt men d’ ingehouden kracht

van al dat koper, hout en staal

de motor gromt, want het kanaal

of andersoortig water wacht

zo is’ t, wat zegt een naam dan nog

als alles is zoals ’t moet zijn

dan vaart het maar naar nieuwegein

u weet wel; tismijn vreeswijk toch

© ton de gruijter

adopteer een rotonde!

toen de bedenker van de rotonde werkte aan zijn geesteskind zou hij nooit hebben vermoed dat haar nazaten in het brave nieuwegein dag en nacht op straat zouden leven. gelukkig heeft deze stad oog voor dit ongerief en al langere tijd wordt men opgeroepen tot het adopteren van rotondes. dat de nood hoog is blijkt uit de uitnodigende, maar ook dwingende borden met de tekst ‘adopteer een rotonde.nu’. nu! nu!

hopelijk is alles en iedereen hier binnenkort weer op het rechte pad.

adopteer een rotonde!

het sneue lot van zo’n rotonde,

dat gaat al lang door merg en been

men draait al jaren er omheen

en zeg nu zelf, dat is toch zonde

’t is vast heel zwaar op straat te leven

bekeken door wie langs haar gaan

het valt niet licht aan zo’n bestaan

een richting, nieuwe koers te geven

nu tracht men door het adopteren

van al wat stuurloos is op straat

iets moois te doen; zijn wij in staat

op tijd het droeve tij te keren?

© ton de gruijter