de varkentjes van ward en wikke

er waren er meer, maar ik zag er maar twee toen ik in oktober ging kijken bij de varkens van ward en wikke aan de galecopperzoom. een mooi stukje land, weelderig begroeid, en daar struinden ze vrolijk rond. toen nog wel, want inmiddels  heeft de slager zich over de brave dieren ontfermd.

ik wens u goede dagen en volgend jaar (dat is nog toekomst) treffen we elkaar weer.

de varkentjes van ward en wikke

er werd geboerd op dit stuk grond

met varkens, goed verzorgd, gezond

best lieve dieren, van die dikke

een varkensglimlach op de snuit

het zag er haast idyllisch uit,

die varkentjes van ward en wikke

nu zijn ze uit elkaar gehakt,

in mooie porties ingepakt

dat hoort erbij, da’s even schrikken

want niets bestaat hier voor altijd

besef: hoe goed het ook gedijt,

aan ’t eind is ’t altijd even slikken

© ton de gruijter 

de drukkende stilte

hebben we net een paar mooie parkeergarages in het centrum, blijken er scheuren te komen in pilaren en wand, althans, zo wordt gemeld. wellicht is er iets met grondwater of bodemgesteldheid? niemand zoekt het in wat er boven de garages zit. het stadshuis, zou het dan toch…?

de drukkende stilte

het stiltecentrum, nog maar kort

gelee geopend, doet het goed

zo goed, dat d’ winkel groter moet

en heel de vloer nu stiller wordt

geen lunchroom meer of fairtrade-shop,

maar rust op de begane grond

want stilte –weet u- is gezond

daar kan geen reuring tegenop

toch hoort men af en toe geluid

dan kreunt heel diep een steunpilaar

de stilte drukt hier soms te zwaar

men zoekt dit tot de bodem uit!

© ton de gruijter

het gilde

het zal geïnteresseerden niet zijn ontgaan dat sinds 3 december het bier ‘zevenstar’ naar recept van een nieuwegeins brouwer beschikbaar is. mooi op tijd, zo voor de feestdagen. het was het resultaat van een wedstrijd. een nog leuker resultaat is dat de deelnemers besloten hebben een nieuwegeins brouwersgilde op te richten. zo leidt het ene initiatief tot het volgende. leven in de brouwerij, dat is het. maar met mate, dat weet u.

het gilde

ach, blond is leuk maar niet genoeg

er valt nog heel veel meer te brouwen

door hen die van het goedje houden

voor thuisgebruik of in de kroeg

de ‘zevenstar’ zit in de fles

maar kan wellicht ook bruin of triple

dus draait men aan ventiel en nippel

en leert men van elkanders les

dat zijn de vaklui, met gevoel

voor ’t natte goud, nu in een gilde

omdat ze samen verder wilden,

de kracht gebundeld voor hun doel:

een fraai wit schuim, een zachte kop

als kroon op de diverse smaken

die uw papillen fijntjes raken

zodat u zegt ‘daar drink ik op’

© ton de gruijter 

dat is mesjokke!

in het voormalig postdistributiecentrum aan de drenthehaven geurt het naar cacao, bonen en het vervolgproduct in verschillende stadia van bewerking. net in de tijd dat wereldwijd een tekort aan cacao wordt voorspeld strijken drie jonge ondernemers neer in nieuwegein om een kwaliteitschocolade te fabriceren. fabriceren, want naast het doorhandelen van merken uit het buitenland komt in december het eigen merk ‘mesjokke’ op de markt. bevlogenheid, dat is het eerste wat ik proef tijdens de kennismaking. wilt u ook kennismaken? van 10 tot eind december zijn ze te vinden in de zakkendragersteeg 8 te utrecht. ik wens de drie smaakmakers een goede bedrijfsvoering in nieuwegein.

dat is mesjokke!

ik kan hier nieuwe termen leren,

ik zie een cracker, melangeur,

een winnower, voorbij de deur

staat een machien te tempereren

hier groeit iets moois uit vreemde bonen

als heel ’t proces hier netjes lukt

ontstaat een smakelijk product,

met leuk effect op de hormonen

dit driemanschap is onverschrokken

en mikt op hoge kwaliteit

het onderscheid, juist in de tijd

dat schaarste dreigt; da’s pas mesjokke!

© ton de gruijter