ik krijg altijd een beetje een kind-gevoel, wanneer ik de
snoepwinkel in cityplaza passeer. een hoekje zoetigheid boven aan de roltrap
vanuit de parkeergarage, die –laten we wel wezen- altijd naar uitlaatgas ruikt.
ik vroeg de eigenaar van het zoet of ik hem in een stukje, gezien zijn
leeftijd, ouwe snoeper mocht noemen. dat mocht, maar dat doe ik toch maar niet.
nieuwegein; vijftig
tinten
alleen een kind kan ’t nog geloven
wanneer het door de dampen gaat
de auto’s staan hier onder straat
maar ergens moet er meer zijn boven
’t wil sneller dan de roltrap sprinten
‘omhoog! omhoog! naar and’re geur’
een klein paleis met toverkleur
er zijn wel vijftig roze tinten
de barre tocht door de garage
beloont zich door een rijk palet
van zoetigheden, neergezet,
verlokkend in de etalage
© ton de gruijter