noorderveld

nee, het is geen plek waar men graag komt. en toch horen dit soort plekken bij de gang van zaken als het leven zelf. ik heb daar vanuit mijn vorige werkkring droeve handen geschud. en nu kwam ik er in de herfst op een gewone dag langs en ging eens kijken, terwijl er geen andere bedrijvigheid was dan het plegen van onderhoud. dat gebeurde, voor zover ik het waarnam, rustig, respectvol en zorgvuldig. dat stemt goed.

noorderveld

en als de dagen zijn geteld,

en wat gegund werd is verstreken

dan zal men hier nog één maal spreken

in zwaar besef op ’t noorderveld

dan wacht omarmend haast de grond

of urnenwand om te bezoeken

geschreven wordt dan in de boeken

‘dag lief, het is nu afgerond’

het vallend blad, dat hier verdort

terwijl het veld ons wil beloven

dat, men wil het nog niet geloven,

het ieder jaar weer lente wordt

© ton de gruijter 

gluren bij de buren

vorig jaar werd voor de eerste maal ‘gluren bij de buren’ in nieuwegein georganiseerd. het was een succes, en dit jaar wordt er dan ook met plezier uitgekeken naar de tweede editie. op zondag 24 februari kunt u op 32 adressen genieten van concerten en voordrachten in ongekend intieme sfeer. het evenement is gratis! u vindt waarschijnlijk posters en flyers, verspreid over de stad, anders kunt u informatie te over vinden op de site. veel plezier gewenst!

gluren bij de buren.

en zondag wordt een fraaie dag

in setjes van steeds halve uren

kunt u gaan gluren bij de buren

wat op een doorsnee dag niet mag

en sterker nog, een open deur

zegt dat u welkom bent daar binnen

u kunt er kleine kunsten minnen,

verwelkomd door een koffiegeur

bescheiden is’t, maar toch verwent

de stad de huizen en de mensen

misschien ziet u de dunne grenzen

zo tussen klein en groot talent

 © ton de gruijter 

unfair

met ‘what’s another year’ won johnny logan in 1980 het songfestival. ‘wat maakt een jaar nog uit’ zouden wij zeggen. moest ik aan denken toen, bijna exact een jaar na de opening, bekend werd dat lunchroom ‘fair’s’ haar deuren in het stadshuis moet sluiten en gaat mikken op heropening in ‘de nieuwe baten’. kans gekregen, niet verzilverd? misrekening van meet af aan? aan het lot van de markt overgelaten? zoals gebruikelijk heb ik er geen verstand van.

unfair

een fraaie plek in het stadshuis

wat had men meer nog kunnen wensen

het zou hier bruisen van de mensen

uiteind’lijk bleek het plan niet pluis

’t zou meer zijn dan een lunchroom sec

hier zouden loopbaankansen groeien,

hier zouden mensen leren, bloeien

’t idee was helemaal niet gek

een jaartje maar kreeg het de kans

maar dan voorspelt een analyse

zo doorgaan levert slechts verliezen

dat staat niet goed op de balans

te duur blijkt het, een brug te ver

en ‘fair’s’ moet het stadshuis verlaten

de kosten vragen nieuwe baten

het klopt wellicht, maar ’t voelt unfair

© ton de gruijter

derde vrijdag

wist u dat eigenlijk? in de foyer van ‘de kom’ wordt iedere derde vrijdag van de maand een gratis lunchpauzeconcert georganiseerd. een half uurtje in alle kalmte luisteren naar ‘licht verteerbare’ (zo zegt ‘de kom’ het zelf) muziek. het is een bijzondere gewaarwording. terwijl de stad verder bouwt aan wat mooi moet worden en bedrijvigheid door de ramen te zien is, heerst hier rust. er is maar één nadeel aan dit fenomeen. wie niet in de buurt verblijft of werkt moet lange pauzes nemen.

derde vrijdag

hier hangen tonen in de lucht

een melodie vult de foyer

men mag een broodpakketje mee

een stille beet, en iemand kucht

ontspannen is het hier vooral

een uitvoering of componist

het wordt hier gratis opgedist

de lunch als microfestival

hier vindt men rust, dat kan nooit kwaad

waarom bracht niemand ooit te berde

‘noem toch elke vrijdag derde’

’t houdt de mensen van de straat

© ton de gruijter