oud nieuwegein: de dierenweide

het is guur herfstweer. ga ik ook eens kijken bij een dierenweide. gesloten. niks te beleven op wat gansachtigen na. een beter moment kon ik niet kiezen, want de dierenweiden komen in zwaar weer. de gemeente moet bezuinigen en overweegt geld voor de weiden te schrappen. weerloze weiden, stemloze dieren, onmondige kinderen. het is wel snijden in wat zachtaardig is. ik neem u mee naar de nabije toekomst.

oud nieuwegein: de dierenweide

er was veel kost en weinig baat

het stadsbestuur moest zuinig zijn

en wist wel; ‘elke keus doet pijn,

maar het is echt niet te vermijden’

vergrootglas, kaasschaaf, ’t was paraat

om iets te vinden, groot of klein

het moest, het moest, in nieuwegein

vroeg de begroting om te snijden

‘gevonden’ riep men opgelucht

de stad zei: ‘wat is de kerntaak?

niet alles hoort tot onze zaak’

dat lot trof dus de dierenweiden

protest hielp niets, en na ’t gezucht

verdween ’t geblaat en lief gekwaak

zo kwamen vijf terreinen braak

en wie zag hier een kind dat schreide?

© ton de gruijter 

wereldwinkel nieuwegein

u zult mij niet snel betrappen op het maken van reclame. een enkele keer echter vind ik het wel gepast om een winkel te noemen. dat vind ik bijvoorbeeld van de wereldwinkel, net verhuisd naar een nieuw pand op de markt. ik ben maar snel een foto gaan maken vóór de opening, want enige drukte mag, nu de winkel goed in de loop ligt, wel worden verwacht. u weet het toch? door de zuiver vastgestelde prijzen krijgen de makers van de producten betere kansen. dat is fairtrade.

wereldwinkel nieuwegein

de spullen uit de verste landen,

ze wachten kleurrijk uitgestald

totdat uw oog er plots op valt,

tot u het opneemt in uw handen

u hoeft niet per se zelf te reizen,

producten uit elk werelddeel,

van kookboek, schaaltje tot juweel,

voor eerlijk vastgestelde prijzen

ik hoop dat u massaal hier winkelt

en u iets aanschaft, met plezier,

dat door uw aankoop niet slechts hier,

maar elders ook de kassa rinkelt

© ton de gruijter 

aan zo'n paard trekt men niet

op de parelduiker ligt vlak voor basisschool ‘de trompetvogel’ een paard op de grond. gemaakt door gabriël sterk, niet de eerste de beste. beweerd wordt, dat in de school nog een dartel veulen aanwezig is. zo ziet u maar weer, wie een school bezoekt, ziet meer.

hoewel de titel ‘rollend paard en veulen’ is, gebeurt er niets. het paard rolt geen seconde. de naam van de basisschool doet het ergste vermoeden.

aan zo’n paard trekt men niet

ze ligt al jaren op de rug

een been omhoog, stil op de stenen

ze kon vast niet meer zo goed t’rug

en nu lijkt al haar kracht verdwenen

men zegt: ‘vlakbij, iets verderop,

daar vindt men nog haar blije veulen’

maar dan haalt men de schouders op:

‘die zullen samen niet meer speulen’

dit paard komt niet meer op de been

zij ’s ooit van schrik hier omgekletterd

een plotse angst ging door haar heen

omdat zo’n vogel hier trompettert

dus, liggen blijft ze, da ’s haar lot

want niemand durft aan haar te trekken

-beducht –‘straks gaat er iets kapot

en scheurt een been los van het bekken’

© ton de gruijter 

bruggen

enige tijd geleden mocht ik deelnemen aan een wedstrijd ‘stadsgedichten’. nee, ik ben geen eerste, tweede of derde geworden, maar de tekst werd wel opgenomen in een speciale bundel en hoorde dus, mag ik zeggen, tot de betere inzendingen. ik deel hem graag met u. kern bij het stukjes schrijven over nieuwegein is, dat ik steeds probeer anders naar de stad te kijken.

dat kan al bij het zien van de stadsplattegrond.

bruggen

zo tussen water ingeklemd

en druk bereden wegendek,

daar ligt mijn stad, mijn straat, mijn plek

waar oude polders zijn getemd

’t is goed dat men haar bruggen gaf,

dat garandeert de eenheid hier

nu glijdt geen wijk in de rivier

door zwaartekracht van ’t centrum af

ze lijkt zo weerloos, nu zij plat

is uitgestrekt, zich aan de wand

met vier punaises door de rand

volledig toont, daar hangt mijn stad

’t is goed dat hier de bruggen zijn

want zelfs wanneer het water wast

blijkt alles aard- en nagelvast

en wijkt geen wijk in nieuwegein

© ton de gruijter 

van vroeger en toen

wie van mijn leeftijd is herinnert zich nog de oude toonbanken, waar een kinderhoofd net overheen kon kijken om de kleurenpracht van een kruidenierswinkel te zien. en dan de geuren! het was de tijd van korte broeken en de wastobbe in het weekend. het was de tijd van lopen naar school, waar in de hoek een kachel hard werkte om het lokaal te verwarmen en waar het op kwade dagen lang kon ruiken naar kleding die in de regen nat was geworden. dat alles is (weer) te beleven in het leuke museum ‘van vroeger en toen’, gevestigd aan de prof. dr. ornsteinlaan 11. kijkt u eens op de site (www.van-vroeger-en-toen.nl) voor meer informatie, het is leuk.

van vroeger en toen

een bel verklapt het bij de deur,

een klant op zoek naar grutterswaar

komt hier een boodschap halen, maar

geniet eerst even van de geur

het warrelt in de lucht, want thee

en koffie, zeep en snoep, tabak,

het wacht hier kleurig in een vak

tot iemand zegt ‘geef dat maar mee’

dan komt de schep, de weegschaal geeft

gewichtig aan wat ’t kosten gaat,

hoeveel straks op de kassa staat

’t is net of vroeger hier nog leeft

zo knap als wij ’t vandaag ook doen,

als ik zo’n winkel zie, zo’n klas

zo ingericht als ’t vroeger was,

dan denk ik graag terug aan toen

© ton de gruijter