tolgaarder

misschien is mijn probleem met vreeswijk wel, dat het moeilijk kiezen is. een overvloed aan mooie panden en leuke straatjes. maar dat mag geen excuus zijn. deze keer aandacht voor villa ‘de tolgaarder’, gemeentelijk monument, gebouwd in 1887. de trap aan de buitenzijde werd in 1930 aangebouwd. op de plek van de villa stond ooit het tolhuis van vreeswijk. de buitentrap prikkelt de fantasie.

tolgaarder

wie hier als bezoeker niet weet wat hij kiest,

de trap of de deur of het tuinhek wellicht,

die dwaalt totdat hij zich in ‘t dwalen verliest

en krijgt de bewoner misschien nooit in ’t zicht

want alles is anders en niks sluit aaneen

een puzzel is ’t hier bij dit tolgaarderspand

men loopt onbedoeld uren langs elkaar heen

dat staat soms te lezen in de vreeswijker krant

’t is fraai om te zien, maar het dient toch geen doel,

een trap zonder ingang, het maakt de mens dol

de naam van het pand geeft nog extra ’t gevoel;

‘onvoorbereid hierheen, dat eist toch zijn tol’

© ton de gruijter

de meisjes van van as

reclame maken is een vak. reclame moet met woord en beeld klanten lokken. zo van; ‘als ik daar ga sporten word ik ook zo fit’. of; ‘als ik die ingrediënten koop, maak ik ook zo’n heerlijke maaltijd’. met dat in het achterhoofd bekijk ik het billboard in nieuwegein waar ‘van as advocaten’ diensten aanbiedt op het terrein van echtscheiding. naast de gegevens van het bureau staat er een portret van een aantal innemend ogende dames. zo van; ‘als ik daar ga scheiden, dan…..’

omwille van de zorgvuldigheid meld ik u (ook namens mijn vrouw) geen plannen te hebben.

de meisjes van van as

is ’t huw’lijk zwaarder dan het was

en vindt u dat de band wat knelt?

dan is het raadzaam dat u belt

met de drie meisjes van van as

bent u op zoek naar nieuwe moed

omdat het thuis wat stiller wordt?

dan geeft zo’n drietal op zo’n bord

weer hoop wanneer het er toe doet

zo droom ik wel eens door de stad

van; ‘stel dat ik weer single was

en dan die meisjes van van as

gewoon in mijn adresboek had’

© ton de gruijter

pechvogel

aan de kuifmees staat een kantoorpand. vlak bij de deur staat een vogelhuis. dat snap ik, want we zijn in de vogelbuurt. het feit dat het vogelhuis van metaal is, dat daar de temperaturen hoog oplopen wanneer er een zonnetje op valt, dat er een afvalbak naast staat, dat doet het ergste vermoeden.

pechvogel!

hoe aardig blinkt dit vogelhuis,

het schittert prachtig in de zon

een rustplek schijnt het bij ’t beton

maar luister vogels; ’t is niet pluis

hier moet toch worden aangestipt

-al klinkt het mogelijk wat gek-

dat u geroosterd wordt tot snack

zodra u hier naar binnen glipt

en als uw lijfje is gegaard

dan wordt het rap geconsumeerd

alleen wat niet goed wordt verteerd

wordt in de afvalbak bewaard

© ton de gruijter 

de dichter op de richterslaan

het staat er al een tijdje, ‘de dichter’ op de richterslaan (ingang aan de roland holstlaan). een aparte naam voor een gebouw in een straat die naar een beeldend kunstenaar is genoemd, maar een goed gedicht kan ook beeldend zijn. daarnaast, het gebouw heeft door de strakke bouw wel iets van een gedicht met zijn vier verdiepingen en dan drie om de hoek. en, u begrijpt, wanneer ik een onbescheiden bui heb, voel ik mij met het gebouw enigszins verwant.

de dichter op de richterslaan

ik zie vandaag een dichter staan

hij zoekt zijn woorden bij een beeld

ik denk dat hij met ritme speelt

in ’t midden van de richterslaan

ik zie dat hij ’n gebouw bekijkt

dat haast in metrum is gezet

met wat kwatrijnen, een terzet,

zodat het zelf een dichtwerk lijkt

en dan vloeit woord en beeld ineen

de dichter op de richterslaan

vindt hier zijn plaats en blijft hier staan

een ander echter slentert heen

© ton de gruijter 

de wakkere slaapstad

met de rug naar de volkstuinen, staande op de tuiniersdijk, is aan de overkant van het water een andere wereld te zien. ‘de liesbosch’, één van de vele bedrijventerreinen die we hier hebben. wat nou slaapstad? er wordt hier aan alle kanten gewerkt. niet het meest idyllische uitzicht, maar de motor moet ook draaien.

de wakkere slaapstad

het land geeft hier wat meer kabaal

met silo’s op een rij, een kraan

’t lokaal product gaat hier vandaan

langs wegennet of het kanaal

een schipper wacht hier met geduld,

de aak –geankerd- ligt bedaard

tot hij weer golf slaat door de vaart,

het ruim geleegd of juist gevuld

wie ‘slaapstad’ zegt heeft nooit gemerkt

dat wij hier bol staan van de vlijt,

die ziet niet de bedrijvigheid,

weet niet hoe hard hier wordt gewerkt

© ton de gruijter