we planten samen nieuwe bomen!
de stad zegt “kom, wil jij niet spelen?
ik heb een kinderboerderij
met geiten, varkens en een kip.
een speeltuin krijg je ook van mij,
met klimrek, glijbaan en een wip.
je hoeft je echt niet te vervelen!”
het kind kijkt naar de stad, haar straten
en zegt “dat klinkt heel fijn, alleen
zie ik bij jou steeds minder groen,
er komt hier langzaam echt meer steen.
ik zie wel wat de bouwers doen,
alsof ze niets meer over laten.”
de stad zegt “ach, ik heb mijn regels.
ik wou soms dat het anders kon,
maar asfalt is er voor ’t verkeer,
de huizen moeten van beton,
dat helpt bij kou of regenweer
en op de stoepen moeten tegels.”
het kind zegt “ik heb nieuwe dromen.
ik bel de burgemeester op
en zeg hem; groen is heel gezond.
wanneer zegt deze stad; hou op,
we steken scheppen in de grond
en planten samen nieuwe bomen!”
© ton de gruijter
ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van nieuwegein schrijf ik maandelijks een gedicht voor de stad en haar bewoners.
het stadsdichterschap is een initiatief van bibliotheek de tweede verdieping.
