woensdag 28 oktober 2015

struikelgevaar




bij de emmabrug staat een attent waarschuwingsbord. ‘struikelgevaar’, voorzien van een ernstig uitroepteken. ‘wat aardig’ dacht ik altijd, maar enige tijd geleden is mij het echte gevaar duidelijk geworden. een later toegevoegd streng onderbord verbiedt het zwemmen. wie hier struikelt en in het water valt, die heeft een groot probleem.

struikelgevaar

wie wandelt bij de emmabrug
kan dat het best behoedzaam doen
voorzichtig moet het, schoen voor schoen
en bovenal niet al te vlug

wie de balans verliest en valt
heeft kans op schaafwond of op buil
de kleren stuk, of minstens vuil,
dat ’s als men op de straatsteen knalt

wie verder rolt, in plons of kolk
moet wachten op een natte dood
(omdat men ’t zwemmen hier verbood)
of hopen op hulpvaardig volk

© ton de gruijter



woensdag 21 oktober 2015

schieten op schapen




een goed acteur, rutger hauer. met genoegen keken we naar ‘soldaat van oranje’, symbool van hen die in de oorlog nederland verlieten en later vaak terugkeerden. (ze vluchtten zelfs via teheran of bombay.) en ook naar ‘bruidsvlucht’, het verhaal van nederlanders die om economische redenen na de oorlog vertrokken. voor nederlandse begrippen waren er veel die naar alle windstreken gingen.
maar nu, de wereld brandt weer, en nu zijn wij ontvangende partij. dat levert een zwaar proces op van zoeken en zorg. ook in nieuwegein blijkt dat de druk toeneemt en dat elk besluit nooit iedereen tevreden kan stellen. ook ik ben bezorgd. misschien wel het meest voor het uit onvrede over één kam scheren. natuurlijk maken we kennis met kwade geesten. maar ook met goede. laten we wijsheid vinden.

schieten op schapen

de beelden uit krant of journaal
van mensen die hoopten op democratie
beroerden ons nog, er was toen empathie
voor wie het geweer vreesde, kogel of kolf

het komt nu dichtbij, zij zijn hier
we raken bezorgd, en we weten niet hoe
het lijkt ook te veel; ‘moet dat hier wel naar toe?’
maar mijden we branding uit angst voor een golf?

onzekerheid drukt ons gemoed
‘ze komen hier niet met een éénduidig doel!’
en daar zijn we bang voor, ’t bezwaart ons gevoel
straks schieten we schapen uit angst voor de wolf

© ton de gruijter

( de foto is van een pand waar mogelijk tijdelijk statushouders worden gehuisvest, het houdt de gemoederen bezig, het ligt midden in een woonwijk en er wonen momenteel mensen op basis van anti-kraak. )

woensdag 14 oktober 2015

wat bewoog is verstild




het beeld ‘under pressure’ van ben van helden bij het park kokkeboogaard heeft niet echt een duidelijke betekenis. in het boekje ‘kunstroute door nieuwegein’ noemt men flessen, scheppen of roeispanen. het doel van het kunstwerk is echter helder, er kan naar gekeken worden, het is nog de moeite waard ook!

wat bewoog is verstild

zijn dit de riemen waar ‘k mee roeien moet?
maar nee! het water is door groen omzoomd,
hier staat geen varensgast die droomt
van ’t ruige spel van eb en vloed

zijn dit de spaden waar ‘k mee scheppen kan?
ach nee! de grond is hier bebouwde kom
dat ploegt men niet eenvoudig om
dus hier is ook geen landbouwman

hier is te zien wat u als kijker wilt
en soms beroert het dan een enkeling
dat ziet men aan de mijmering;
‘wat ooit bewoog is nu verstild’

© ton de gruijter 

woensdag 7 oktober 2015

aan het overeind




de heemstedebrug heeft de gemoederen lang bezig gehouden. komt de brug? ja, de brug komt. hoera, de brug is er. de brug wordt door de tourdirecteur geopend. de brug verbindt nieuwegein met houten. houten? niemand vertelt dat er eerst een vergeten stuk nieuwegein wordt bereikt, met mooie paden, boerderijen en de batterijen aan de overeindseweg. het is dus primair een brug van hier naar hier, en dan pas naar daar. wel mooi, die af- of oprit aan de overkant. slingert net als een bergetappe.

aan het overeind

o oever, o oever, wat lag u ver weg
maar nu zit u vast aan de brug
vergeten gebieden zijn t’rug
wat knap van die lui van de wegenaanleg

o fraai stukje land, ons treft wel helaas blaam
u blijkt niet echt interessant
een onbemind stuk lijkt u, want
de wegwijzers noemen u niet bij de naam

wellicht bent u blij met dat richtingenbord;
waar rust heerst wordt te vaak verstoord
dan blijft u het best ongehoord
als houten het doel van de fietsroute wordt

© ton de gruijter 

donderdag 1 oktober 2015

herberg




recent presenteerde cda-raadslid renée blom haar boek ‘wethouder, wij willen..’ in ‘smaak & stijl’. omdat ik geen reclame maak, zal ik de naam verder niet noemen. wel wil ik aandacht besteden aan deze locatie. ik fiets vaak langs de ‘galecopperzoom’ en schreef in maart ‘galecop aan zee’ over een stukje grond hier vlakbij. nu blijkt dat dít etablissement ooit een scheveningse strandtent was. en zo heeft alles met alles te maken. ’t is ook belangrijk, een herberg op de grens van stad en wat er buiten ligt.

de herberg

wanneer ik ooit de stad verlaat,
dan rest mij slechts nog woestenij
met vreemde dieren in een wei,
een bijna onverlichte straat

wanneer ik aan de rand verwijl
en moed verzamel voor mijn reis,
dan neem ik graag nog drank en spijs,
een laatst genot in smaak en stijl

wanneer ik weer de stad aandoe,
is deze herberg d’ eerste plek
die ‘k zie, dan heb ik vast weer trek
en ben ik aan gastvrijheid toe

© ton de gruijter