artshop bibliotheek 'de tweede verdieping'

deze maand viel mij de eer te beurt om in de artshop van onze bibliotheek het kunstwerk van de maand te kiezen. het is altijd een genoegen even te mijmeren in de artshop. schilderijen, beelden, sieraden, het is er allemaal en strijdt om de blik van de passant. de stukken zijn te leen, maar ook te koop. mijn keuze viel op een beeld wat herinneringen opriep aan bezoeken aan rome. kent u de artshop nog niet? een rondgang zal u niet teleur stellen.

artshop bibliotheek ‘de tweede verdieping’

mijn blik, die door de artshop glijdt

en dan ’t gevoel ‘wat is het zonde,

dat ik niet kan wat zij wel konden’

het barst hier van de kwaliteit

van iemand die’in verbeelding tast

wat essentieel is tracht te raken

en wat niet was toch weet te maken

met harde beitel, zachte kwast

het lijkt alsof het naar u lonkt,

het werk van al die knappe handen

’t wil úít vitrines, ván de wanden

wellicht dat u er straks mee pronkt

© ton de gruijter
youtube, opgenomen in de bibliotheek.

stille pier

de vuilcopsekanaaldijk en het sluispad komen samen in een fraaie punt, die er geen genoeg van krijgt. in het amsterdam-rijnkanaal loopt er iets door wat……. ja hoe heet dat nu? zal ik het maar houden op aanlegsteiger, of pier? ik kies voor ‘pier’, dat schrijft wat makkelijker. als het fout is, is het mijn fout en dat geeft niet. in ieder geval, het loopt nog een aardig eind door het kanaal in. er staat een bord bij, ‘verboden toegang’. het blijkt een plaats te zijn waar schepen met gevaarlijke stoffen mogen aanleggen. daar, en niet elders. kunnen ze dat bord beter omdraaien.

stille pier

’t is eigenlijk heel rustig hier

geen schepen liggen hier vandaag

alleen het water rimpelt traag

het is vandaag een stille pier

’t is hier bedoeld voor zo’n soort schip

met felle stoffen in het ruim,

ontplofbaar kruit of giftig schuim,

een afgelegen aanlegstrip

alleen de schipper zelf mag gaan

en verder geen, staat op het bord

daar ’t anders te gevaarlijk wordt

we zijn hier zuinig op ’t bestaan

vandaag is er geen schip te zien

het ziet er zo best veilig uit

toch kijk ik even naar mijn huid

er hangt wat in de lucht misschien

© ton de gruijter 

kom

en eindelijk is er dan de openingsweek van de nieuwe kom. nog een nieuwe directeur er bij, mevrouw kop. kop aan het hoofd! dank aan roel rasker! we zijn er blij mee, het nieuwe theater. een indrukwekkend bouwwerk, zowel aan binnen- als buitenzijde ziet het er gelikt uit. wel oppassen met de vloer in de hal. dat is een opgaande vloer, trapsgewijs zeg maar. de keerzijde is; van de andere kant is het een afgaande vloer, en dat zie je niet zo goed. je zal maar vallen, schouder uit de kom of erger. genoeg flauwekul. een prachtig pand met mooie zalen, zeer verzorgd sanitair, een fraaie trappartij en strakke bars. de kom is er, nu wij nog. ik wens de kom veel succes en publiek.

kom

een nieuwe look, een frisse kop

ze staat in ’t midden van de stad

alsof ze steeds haar plek daar had

ze eist eenieders aandacht op

ze lacht, en fluistert ‘kom’

‘zal het voor jou zijn dat ik dans,

klassiek ballet of latin swing

of heb je liever dat ik zing,

ach luister maar, geef mij een kans’

ze lacht en zegt weer ‘kom’

ze is van duizend markten thuis

van opera, ze is van jazz

van cabaret, ze geeft zelfs les

en nodigt allen in haar huis

haar welkomstwoord is ‘kom’

© ton de gruijter

(op de foto ziet u de leden van popkoor amazing op de trappen van de parkeergarage van de kom tijdens het openingsconcert) 

een droge dag die in het water viel

u kent die verzuchtingen. ‘er is zo weinig te beleven in nieuwegein’. ik rekende dus op uitgelaten mensen die op 25 augustus de eerste ‘festafette’ zouden bezoeken in het park oudegein. een aardig concept, waarbij op kleine podia in intieme sfeer een variëteit aan voorstellingen kon worden bezocht, een jazz-zangeres, dj’s, een dansgroep, een verhalenvertelster en een puike singer-songwriter. in de avond werd e.e.a. afgesloten met een aantal bands. overdag bleef het akelig rustig. wat was hier aan de hand? was de voorlichting in de lokale kranten te laat? werd het niet gelezen? of was men bang door de zin ‘het einde van de zomer wordt gevierd’? zou men dat laatste te zeer hebben geloofd?

een droge dag die in het water viel

zo bleef het stil in oudegein

geen lange rijen voor ’t toilet

de podia, fraai neergezet,

ze leken deerniswekkend klein

men zwaaide hier de zomer uit

en toch zag heel de middag zon

vanaf dat de muziek begon

maar ’t klonk heel eenzaam, dat geluid

als men wat beter kranten las

of niet geloofde wat er stond,

dan zwierven hier meer mensen rond

omdat er te beleven was

men danste, zong met hart en ziel

het groot publiek bleef liever thuis

er was te weinig feestgedruis,

een droge dag die’in water viel

© ton de gruijter