verdwenen trams

we kregen een klein voorproefje tijdens de grote stroomstoring. er reden geen trams. en nu weer niet. de periode van de zomervakantie wordt benut om groot onderhoud te plegen. geen connexxion-trams, geen weense spitstrams, geen trams. wel bussen, die toeterend de haltes langs gaan. dat zal me een vrolijk gekwaak zijn. het is natuurlijk wel een vreemde gewaarwording. de tram, onze verbinding met de rest van de wereld, zoals ijsselstein, of verder nog, het grote utrecht, rijdt niet meer.

verdwenen trams

het was een drukte van belang

te druk, ze kwamen zelfs uit wenen

nu zijn alle trams verdwenen

’t duurt zegt men zes weken lang

ik vind het niks, dat dode spoor

‘k mis railgesnerp en belgerinkel

’t sein van ‘mee naar stad en winkel’

’t klinkt zo leeg nu in het oor

dezelfde reis, maar and’re tocht

en bussen rijden af en aan

ik heb een zitplaats opgezocht

ik kijk met weemoed naar de baan

en denk bij ’n onverhoedse bocht

‘wanneer zal daar de tram weer gaan?’

© ton de gruijter