u bent van mij gewend dat ik met een knipoog naar de stad
kijk. dat doe ik deze week niet. het weekend van 4 en 5 mei vraagt om respect.
de jaarlijkse dodenherdenking in nieuwegein had dit jaar als onderdeel het
thema ‘kind en oorlog’. ik mocht daar onderstaande tekst voor leveren.
dodenherdenking 4
mei, nieuwegein:
het mooiste meisje
het mooiste meisje van de stad
loopt langzaam langs een kiezelpad
haar vuisten zijn gebald, gesloten ogen
zij weet niet wat ze achterlaat
en komt nu in een vreemde straat
haar jeugd heeft haar al veel te vroeg bedrogen
en vreemde stemmen in het land
zij voelt nooit meer haar moeders hand
ze hoort al dagen lang een vreemde regen
de huizen gaan in vlammen op
ze denkt nog even aan haar pop
het mooiste meisje kan er niet goed tegen
en druppels vallen op de grond
er komt geen lach meer van haar mond
ze weigert ook nog maar een woord te horen
een wrede heer die vrede claimt
zij is door hem voorgoed ontheemd
voor altijd heeft ze elke strijd verloren
© ton de gruijter
Elk jaar weer zie ik de rijen van mensen, die wachten...
BeantwoordenVerwijderenoorlog en vrede bestaat uit rijen. slachtoffers, soldaten, herdenkers.
VerwijderenMisschien weet je het, ik ben Amerikaan. Mijn vader heeft o.a gevochten in het zuiden van Nederland; zijn beroep was identificeren van lichamen. Daarna is hij naar Vietnam en Cambodja gegaan. Als het Bevrijdingsdag is denk tot tranen toe aan hem, de Amerikaanse bevrijders en ook aan de slachtoffers die de Amerikanen hebben gemaakt. Mijn proza ziet er dus heel anders uit..., maar jouw gedicht is niet zo zwart als ik die zou schrijven.
BeantwoordenVerwijderenIk had een vraag: waarom loopt ze langzaam langs een kiezelpad en niet over of op het kiezelpad?
Gr Robert Kruzdlo
langs een pad lopen kan ook.
VerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderendank fulps, welkom in 'nieuwegein'
VerwijderenIk heb 4 jaar in N´gein gewoond aan de Poortenaarlaan.
VerwijderenDe dodenherdenking heb ik daar nooit meegemaakt, daarvoor gaan we altijd naar Vught.