de titelsong van skyfall begint met ‘this is the end’. hier
eindigt het, zouden wij zeggen. met dat in gedachten sta ik op de
ijsselsteinseweg. vlakbij is een bord met een streep door de stadsnaam, een
grijze hemel sombert boven twee tunnels met routes voor tram en tweewielers die
onder een snelweg uit het zicht verdwijnen. een ijl blaffen klinkt van het
verdere rijpickerwaard.
hier eindigt het
de lucht is zwaar van vocht, ze grijst,
hangt boven wegen die verdwijnen,
onzichtbaar worden d’ asfaltlijnen,
een bord dat op het einde wijst
dit zijn de randen van de stad
waar achter dreigende gebieden
de woonplaats zijn van vreemde lieden
’t is niet te zien aan ’t bochtig pad
ik hoor ’t verkeer dat ‘huiswaarts’ zingt
alsof men -weg van hier gezonden-
’t gehuil van opgewonden honden
tot achtergrondgeluiden dwingt
een bel van d’ overweg van ’t spoor
lijkt mij te wekken uit het dromen
‘k had beter niet hier kunnen komen
is wat ik in ’t schel alarm hoor
© ton de gruijter
wat heb jij toch een fabelachtig gevoel voor de plek... en wat vang je dat goed in woorden - ik geniet...
BeantwoordenVerwijderengrootdank, anne
VerwijderenIs het gras aan de andere kant van de heuvel niet groener :-)?
BeantwoordenVerwijderendat durf ik dus niet na te gaan ;-)
VerwijderenAlsof er ook verlangen is om dààr te zijn waar je niet bent. Mooi verwoord, Ton.
BeantwoordenVerwijderenverlangen is een eeuwige kameraad.
VerwijderenEen aparte plek en mooi beschreven.
BeantwoordenVerwijderenje mag het eigenlijk omdraaien, het is een mooie plek, die wat apart wordt beschreven. er naast stroomt de hollandse ijssel en het is voor ons één van de wandel of fietsverbindingen naar ijsselstein. achter het viaduct ligt een dierenasiel.
Verwijderen