besteed ik ergens aandacht aan, blijkt even later dat er geen bestaansrecht meer voor is.
zo verdween het lunchcafé uit het stadshuis,
de drakenboten zijn weg,
de wielerbaan is vogelopvang geworden,
de artshop is uit de bibliotheek vertrokken,
tuin ‘de evolutie’ is niet meer publiek toegankelijk,
het festival ‘festavette’ bleek eenmalig,
‘rijnhuizen uitgebeeld’ is uitgespeeld,
stichting ‘beeldspraak’ zwijgt
en het stiltecentrum is stiller dan stil.
ik zou eigenlijk wel iets over geinbeat, nota bene ooit
winnaar van de award voor kunst- en cultuur, nota bene bijna vijfentwintig jaar
oud, willen melden nu de organisatie in geldproblemen komt, maar helpt dat dan
wel?
is het tegen de stroom in roeien in deze stad die bijna
jaarlijks een nieuwe traditie uitprobeert?
u begrijpt mijn huiver.
(ontwerp: glisco graphic design)
nee, over geinbeat
schrijf ik niet!
zo druk als voorheen was ’t de laatste tijd niet
maar vroeger, het park vol met klanken
en tentjes voor hapjes of dranken
het hoorde er bij, hier was aandacht voor ‘beat’
en iedereen kent wel een bandje bij naam
dat ooit in een
vrolijk verleden
met graagte hier op heeft getreden,
voor velen begon hier de tocht naar hun faam
en dan keert de wind
voor geinbeat groeit ook de frustratie
‘komt dit door de tijd of locatie
dat minder publiek nu het podium vindt?’
maar: ‘gein’ zonder beat?
het is haast als dak zonder huis
of kolk zonder sluis
zij wonnen de prijs voor cultuur
en dat maakt de druiven nu zuur
het is als glas prik zonder bruis
een stad zonder geinbeat, dat willen we niet
ik wens ze oprecht een ‘succesbenefiet’
ik vind dat dit moois hier moet blijven
en dus zal ‘k er niks over schrijven
nee, over dit festival hoort u mij niet
© ton de gruijter
link naar de website van geinbeat: 'geinbeat'
Voor de prijs hoef je het niet te laten.
BeantwoordenVerwijderenzeker wanneer je bedenkt dat o.a. jullie triggerfinger hier eerder ook heeft gespeeld.
VerwijderenKijk eens aan. Dat is toch een aardige referentie.
BeantwoordenVerwijderen